ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคโคลง คำกวีพระฉันมาปรูกะ ยกศัพท์แปลก ภาค ๒ หน้าที่ 145
เรื่องนายโคบาลชื่อบนทะ
๒๕. ๑๔๕/๑๓ ตั้งแต่สาวดุ่ย กิริยา อนาถปัญทิกสุด คณโคโน
เป็นต้นไป
กิริยา ได้ยินว่า โคบาลโก อ. นายโคบาล นนุโท นาม
ชื่อว่าบ่นะ สาวดุ่ย ในเมืองสาวดุี อุตโทเป็นคนมังคล
มหาทโน เป็นคนมีทรัพย์มาก มโคโก เป็นคนมีโกมาก (หตุจา)
เป็น รุณชาติ รักษาอยู่ โกฎิ ฆุญฺ ชงฺมุหนโถ คณโค ของ
คณ หมดี อนาถปัญทิกสุด ชื่ออ่านอนปัญทีละ กิริยา ได้ยินว่า
ชูโล อ.ชูลด เกนโญ ชื่ออ่านเกนิยะ (ปริรนุตโต) หลบหลีกอยู่
(ราชปี) ซึ่งอันบีบคั้นแต่พระราชา ปุปพิจวเสน ด้วยเทคของ
บรรพชิต (รุกขิติ) รักษาอยู่ (กุมทุ) ซึ่งบูรณะทรัพย์ (อุตโทบ)
ของคน อยา นันได โล นนุโทโคโก อ. นายโคบาลชื่อบนทะ
นัน ปริคุรโต หลบหลีกอยู่ ราชปี ซึ่งอันบีบคั้นแต่พระราชา
โคปลาดตตน ด้วยความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้จงโค รักษา
อยู่ กุมทุ ซึ่งบูรณะทรัพย์ อุตโทใน ของคน เอว้า ฉันนั้น ๆ
โล นนุโทโคโก อ. นายโคบาลสอว่านนทะนั่น อาย ดือเอา
แล้ว ปญฺโคเรส ซึ่งรสของโค ๕ ท. กาลนุกาลำ ตลอดกาลอัน
สมควรแก่กาล อาณุตาวา มาแล้ว สนุกิต สู่สำนักงาน อนาถปัญทิกสุด
ของเศรษฐีชื่ออาณาปัญทิกะ ปลาสต เหนอย สตาคา ซึ่งพระ