ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ คำฐีพระบรมปฏิญาณ ยกคำนี้แปล ภาค ๒ หน้า 44
อุปมาด โอ ความไม่ประมาณ อมตปท เป็น
หนทางเครื่องดำเนินไปสู่อสโม (โคติ) ย่อมเป็น
ปมโท โอความประมาณ ขัด เป็นหนทางเครื่อง
ดำเนินไป มฎูโต แห่งมังจู (โคติ) ย่อม
เป็น อุปมาณต สุตต อ สัตว์ ท. ผูไม่ประมาณ
แล้ว น มียุติ ย่อมไม่ตาย ย สุตตา อ.
สัตว์ ท. เหล่านั้น ปมตุร ประมาณแล้ว(เต
สุตตา) อ สัตว์ ท. เหล่านั้น(สุตตา) อ สัตว์ ท.
มตา ตายแล้ว ยกาด ฉันใด (โหนตุ) ย่อมเป็น
(ตา) ฉันนั ปฏิตย์า อ. บัณฑิต ท. อฑฺฒวา
ทราบแล้ว เอน อดุู่ ซึ่งเนื้อความนั้น วิสสโต
โดยความแปลกัน (สุตตา) ดำรงอยู่แล้ว
อุปมาณภูมิ ในความไม่ประมาณ ปิโมนติ
ย่อมเป็น ต. ปฏิตย์า อ. บัณฑิต ท. เหล่านั้น
ฉายโอ ณ ผู้ความเพ่ง สุตติกา ผูมีความเพียร
เป็นไปติดต่ อ ทพุปรกามา ผู้มีความเมนบับซั้น
อันมั่น นิอจิ เป็นนิจิ ธิกา ผูเป็นปราชญ์
ผสุติ ย่อมถูกต้อง นิพทาน ดังพระนิพพาน