คิฌฐิพระมําเทวุฎกถา - ภาค ๒ : หน้า 17/155

ปรโญค๒ - คิฌฐิพระมําเทวุฎกถา ยกศิษฝาแปล ภาค ๒ - หน้า ๑๗ ได้ไปแล้ว สนุก ค่อย ๆ ๆ อก ครั้งนั้น ราชา อ. พระราชา ปลูไกลสานปวดา ทรงยรรยาบูชให้ร้องเรียกมาแล้ว น โมลห ซึ่ง นายโสมทะนั้น ตี ๑ จานโต จากที่นั่นเทียว ๆ ปูจิ ครัสถาม แล้วว่า ตาดู ก่อนพ่อ ตู่ อ. เธอ อาคชุณโต เมื่อมา สนุกดี สู้ส้าน มม ของฉัน ลงมุฒา กระโดดข้ามแล้ว อุภู ซึ่งน้ำ อามุม มาแล้ว คุณฉุงโต เมื่อไป โอทิรวา ข้าม ลงแล้ว คุณจิ ย้อนไป สนุก ค่อย ๆ ๆ อิกานิ ในลกนี้ ก็ นุ เพราะเหตุอะไหรหนอ อิติ ดังนี้ ๆ (โมเสก) อ. นายโมละ (อาห) กราบทูลแล้วว่า เทวดา ขาแต่สมมติทเขา อาม พระเจ้าข้า ศุมมิ ขนณ ในขณะนั้น อห อ. ข้าพระองค์ กุมารโก เป็นผู้เป็น เด็ก (อนุ) ยอมเป็น เวด่า กะโล อ. กานั่ว ก็พนากโล นาม ชื่อว่าเป็นกะลอนเป็นที่เล่น (โหติ) ยอมเป็น ปน ก็ อิกานิ ในลกนี้ ฐานุตร อ. ฐานนดร เม องข้าพระองค์ ปฎิสุต ฟังเฉพาะแล้ว เทวา จากสมมติเทพ ศุฆา เพราะเหตุนี้ (มวย) ยกปุร ออริวา อิกานิ สนุกนาน หว่าว จิจฎ อ. อัน ข้าพระองค์ ไม่เที่ยวไปแล้ว ตามในก่อน เป็นผู้ค่อย ๆ เป็นเที่ยวไป ในลกนี้ ฤๅฤๅ ย่อมควร อดิ ดังนี้ ๆ ราชา อ. พระราชา สุวา ทรงลับแล้ว ต วนึ่ง ซึ่งคำ นุ่น (จินตดา) ทรงดำรลแล้วว่า อยู ปรีโส อ. บูรณี ธิมา เป็นคนมีปัญญาเป็นเครื่องทรงจำ (โหติ) ย่อมเป็น อห อ. เรา ทสุสามิ จักให้ ฐานนดร ชึ่งฐานนดร อสุษ บริสุทธิ์ แก่บูรณว่นั้น