ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พระยามณีมที่ถูกทอด ยกที่พัทเทปล ภาค 2 หน้า 136
(อุดโถ) อ. อรรถวา วิทติวา ทรายแล้ว กาย ซึ่งกาย
อิ่ม นี้ คือว่า เกลาสมสุขขาด อันบันทิตมาพร้อมแล้วว่าประชม
แห่งส่วนมีสมเป็นตัน กูฎงอัน อื่นว่าเรียบคล้ายเหมือนคือว่า
กุฬาลภาชนสิทธิ อันชื่อว่าเช่นกันด้วยภาชนอะเป็นวิกาภแห่งดิน
อพพลฑพพลฑเดน เพราะอรรถวาไม่มีกำลังและมีกำลังอันโทษประทภู-
รายแล้ว ดาวกาลกิตคุณ เพราะอรรถวาเป็นไปตลอดกาลเพียงนั้น
(สสสุข กายสุข) อนุญาติยาม โดยความแท่แห่งกายัง เป็นสภาพ
ไมควรแก่กาลนาน (อิติ) ดังนี้ ตกด ตปทู ในบท ท. เหล่านั้น
หนา (ปกสุข) แห่งบ่าว่า กุฏงปิ อิติดังนี้
(อุดโถ) อ. อรรถวา นคร นาม ชื่อ อ. นคร คณีฑีปริปิจ
อันมีอัชติปลัการปรีฏิ ตับบุกคอล้อมรอบแล้วด้วยท่ามแพง
ทวารมูฎลูกตุ่ม อันประกอบแล้วด้วยประตูและป้อมและเชิงเทิน
ถิร ชื่อว่าเป็นนครมั่งคัง พิทักษา ในบางอ. โทด ย่อมเป็น
(ตึ นคร) อ. นครนั้น วิโธดกูลิงค์สมบูรณ์ อันถึงพร้อม
แล้วด้วยแผงมืออ้อมคอสมิแห่งถนน อนตราใน อันมีร้านคาใน
ระหว่าง สุวิกิติ ชื่อว่าเป็นนครอันบุคลด์แจงดีแล้ว อนูโต ใน
ภายใน (ให้ตึ) ย่อมเป็น โจรา อ. โจร ท. พิทักษา ในภาย
นอก อาณุตวา มาแล้ว ตึ นคร สุนครนั้น (จินตนNen) ด้วย
อันคิดว่ามัย อ. เรา ท. วิบาปสาม จักปล้น อิติต ดังนี้
อาสุกนุตา ไม่อาจอยู่ ปรีติฎ เพื่ออันเข้าไป ปูพูพา อาสุช
(ปูพูตน) ปฏิฎา วิว ราวกว่ามาดแล้ว ซึ่งบุญา อนันุภากระทบ