การฝึกจิตและความสุข : หน้า 114/155

ประโยค – คำคีรีพระธรรมปิฏกถนอม ยกพิมพ์เปิด ภาค ๒ หน้า 114 อ. เธอ มา จินดีย อย่าคิดแล้ว กิติอิใจ ซึ้งเหตุอะไร ๆ อญญา อย่างอื่น เอา จิตติ นาม ชื่อ อ. จิตนัน ทุนิศ คิรี เป็น ธรรมชาติอันบุคคลมิได้โดยยาก (โหติ) ยอมเป็น อิทิติ ดังนี้ อาท ตรัสแล้ว คำ์ ซึ้งพระคาถา อิฐ นิวา ทมคิ อ. การฝึก จิตสุดซึ่งจิต ทุนิศคุญสุด อันบุคคลมิได้โดยา ลูโณ อันเกิดและดับ เร็ว ยุตุ กามินิโม อันดับและดับ ความใคร ในอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง สาธุ เป็นคุณยิ่งประโยชน์ให้สำเร็จ (โหติ) ยอมเป็น (ก็) เพราะว่า จิตติ อ. จิต ทุนิศ อันบุคคล ฝึกแล้ว สุขาวะ เป็นธรรมชาตินำมาซึ่งความสุข (โหติ) ยอมเป็น อิติ ดังนี้ ฯ (วิจิกโข) อ. วิภาวัชร์ ตกฺต ทุนิศคุญสุด ลูโณ อิธ คาถาปาเทา ในบานแห่งพระคาถาว่า ทุนิศคุญสุด ลูโณ ดังนี้น (ปถนีติดน) อันบันดิต (กดพุไพล) พึงพระทำ อ. จิตติ นาม ชื่อ อ. จิตนัน (ปุคคลเชน) อันบุคคล นักคุฤทธิ์ ย่อมมิได้ ทุกข์จน โดยยาก อิติ เพราะเหตุนัน (เอาติ จิตติ) อ. จิตนัน ทุนิศคิ ของว่าเป็นธรรมชาติอันบุคคลมิได้โดยยาก (โหติ) ยอม เป็น (เอติ จิตติ) อ. จิตนัน ลูฬู อุปฺปชฺชิฏ ฯ ย่อมเกิดเร็วด้วย อิติ เพราะเหตุนัน (เอติ จิตติ) อ. จิตนัน ลูฑู ชื่อว่าเป็นธรรมชาติเกิดและดับเร็ว