ข้อความต้นฉบับในหน้า
โชเชออ อดกุณฑกะ ที่ด้านอันเป็นปลาย รีไต ยืนอยู่แล้ว คงจาตีรใกล้ฝั่งแห่งแม่น้ำชื่ออาค นิ่มมิลิกาว หลังคาแล้ว องภูจีน ซึ่งนั่นต่ำ ท. อาวาชิฏฏวา เวียนรอบแล้ว คิดตุง๓ ครั้ง อุปรีสีส ในเบื้องบนแห่งศิระะ ภิปฺวา เหนื่อยไปแล้ว คงคาย ในแม่น้ำ ชื่อว่างคา นิวติฏฎวา กลับแล้ว โอโลเกนโต แลดูอยู่ อติสุวาไม่เห็นแล้ว (ครูส กุทฺตาสุ) ปิติฤตา ซึ่งที่แห่งองอันตกลแล้ว อากาส ได้กระทำแล้ว สทู่ ซึ่งเสียง ติกฏุต ๓ ครั้งว่า เม อันเรา ชิด ชนะแล้ว เม อันเรา ชิด ชนะแล้ว อดี ดงนี้ ๆ ดังนี้ ๆ คุสุมี ขน แล้วขณะนั้น ราชา อ. พระราชา พรานสี ผู้ทรงเป็นใหญ่ในเมืองพรานสี ปัจจุบัน ยังชนบทชื่อว่าเป็จันตะ วุปฺปลมวา รงเข้าไปสงบแล้ว อกานต์แล้ว อนคุณวา เจิดจ้าแล้ว นิติรีร ใกล้ฝั่งแห่งแม่น้ำ โอดิตฺโน เสด็จบ่มลงแล้ว นิติ สู่แม่น้ำ นาหนฤดูดาย เพื่อประโยชน์แก่อนทรงสรานา อสุโลสิ ได้ทรงสับแล้ว ตำสุทธีซึ่งเสียงนั่น ๆ ๆ คี สทฺโต อ. เสียงว่า เม อนิ เร ชิด ชนะแล้ว เม อนิ เร ชิด ชนะแล้ว อดี ดงนี้ อดี ดงนี้ อนมาไปเป็นเสียงไม่เป็นที่ยังพระทัยให้ epsilon ราชู นาม ชื่อว่านพระราชา ท. โหติ ย่อมเป็น ๆ โส ราชา อ. พระราชนัน คนควรเสด็จไปแล้ว สนุกดี สู่สำนัก คสสกุทฺตสุตุ ของทุกทา-
บันฑิตนัน ปฐม คีรสถามแล้วว่า อทินา ในกาลนี้ อง อเรา