ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒- คำฉันพระธัมมปัตถสุข ยกศัพท์แปล ภาค ๒ หน้าที่ 26
รอยเท้านี้ ป่า เป็นรอยเท้า ปูจากฆคุณเสวโนะ ปูคลอสสุ ของ
บุคคลผู้เสพที่ถามคุณ ๕ โดยปกติ (โหติ) ย่อมเป็น น หามได้
อิต ที่ดี ๆ
พราหมณ์โณ อ. พราหมณ์ โอโลเกนู โอโล อยู่ อิโต จ
ข้างนี้ด้วย อิโต จ ข้างนี้ด้วย ทีสาว เห็นแล้ว สุตาฌ ชึ่ง
พระศาสดา ตวา กล่าวแล้วว่า อยู สมโณ อ. สมณนี้ โส
ปริโส เป็นบรมมั่น (โหติ) ย่อมเป็น ดีด ดังนี้ คุณวูป ไปแล้ว
อาห ทูลแล้วว่า สมณ ข้าแต่สมณะ อห อ. ข้าเจ้า ทมมิ
ยอมให้ ธีร ดัง์ ซิ้งี่ดา ต แก่นาน โปษาวนุตาย เพื่อประโยชน์
แก่อื่นเสียงคุ้น อิต ดดังี้ ฯ
สุตา อ. พระศาสดา อภาว วา ไม่ด่วนแล้วว่า ธิรตา ต
มอยู่ อุโณ อุโทิ วา อ. ความต้องการ ด้วยธีรด ของท่าน มีอู
แกเรา หรือ (ธีรา ต มูห อุตา) นดดี วา หรือว่า อ.
ความต้องการ ด้วยธีรด ของท่าน ไมมีอู่แกเรา อิต ดังนี้ ฯ
อุตวา ตรีสแล้วว่า พราหมณ คู้อนพราหมณ์ อห อรา กมมิ
ชะบก เอกี การณ ฯ เหตุอันหนึ่ง ต แก่นาน อิต ดังนี้
(วเจน) ครั้งเมื่อคำว่า สมณ ข้าแต่สมนะ ตุอ. ท่าน เกลี้
ของบอกเกิด อิต ดังนี้ (พราหมุมเณน) อันพราหมณ์ วุดเทด
ทูลแล้ว อาจิกิฏิวา ศรัสบอกแล้ว มาหากินมานโต ปฏจาย
ยาว อชฺฌาณิโกรมูลน มารน (อุตฺตโน) อนุพุทธาวา ซึ่ง
ความที่แห่งพระองค์ ทรงเป็นผู้อ้อนมารติดตามแล้ว จำเดิม แต่การ