ความเข้าใจเกี่ยวกับภิกขุในพระพุทธศาสนา : หน้า 112/155

ประโยค ๒๓. ๑๒๘/๑/๑๕ ตั้งแต่ อด น สตฺถา ก็ ภิกฺขุ น คฺวา คตฺฏ เป็นดังไป อด ครับนั้ น สตฺถา อง พระศาสดา ปุํจิ ฯร ศาสดาแล้ว น ภิกฺขุ ซึ่งภิกฺขุนั้นว่า ภิกฺขุ คู่วก่อนภิกฺขุ อ.เธอ น วสส ยอมไม่อยู่ ตกฺฒา ในที่นั้น ก็ หรือ อิติ ดังนี้ ๆ ภิกฺขุ อ. ภิกฺขุนั้น (อา) กรรมูลแล้วว่า ภนฺฑฺยะ บ้านแต่ พระองค์ผู้เจริญ อาม พระเจ้า(มวย) อันพะองค์ น สตฺถา ไม่อา วสสิโฏ เพื่ออยู่เนือง ตกฺฒา ในที่นั้น อิติ ดังนี้ ๆ (สตถา) อ. พระศาสดา (อา) ตรัสแล้วว่า ภิกฺขุ คู่วก่อนภิกฺขุ (ตยา) อันเธอ (น สตฺถา) ไม่อา (วสสิโติ) เพื่ออยู่เนือง (ตกฺฒา) ในที่นั้น ก็ครานา เพราะเหตุอะไร อิติ ดังนี้ ๆ (โส) ภิกฺขุ อ. ภิกฺขุ นั้น (อา) กราบทูลแล้วว่า ภนฺฑฺยะ ขาแต่พระองค์ ผู้เจริญ ลา อุปสิกา อ. อุปสากันน สานาติ ย่อมรู้ สุพฺพ การณี ซึ่งเหตุต่างปวง จิตดิจิตดี อบบุคคลคิดแล้วและคิดแล้ว อา อ. ขาพระองค์ จินตกวา คิดแล้วว่า ก็ ปุงฺจนา นาม ชื่อ อ. ปุงฺจุน ท. จินตนดี ย่อมคิด โสถินปี การณ สันเหตุอึ่น งามบ้าง อิโสหนีปี การณ ซึ่งเหตุอึ่นไม่งามบ้าง สง ถ้าว่า อุฬ อ. เรา จินตสสาม จักคิด กิจกิ การณ ซึ่งเหตุอึ่นไร ๆ