ความเป็นอมตะในหลักธรรม คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 2 หน้า 48
หน้าที่ 48 / 155

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับความเป็นอมตะและการไม่แก่อย่างลึกซึ้ง โดยมีการยกตัวอย่างถึงธรรมชาติของสัตว์ที่ไม่ประมาณและการที่ผู้มีสติสามารถหลุดพ้นจากทุกข์ได้ การเรียนรู้และทำความเข้าใจลักษณะนี้นำไปสู่ความเข้าใจในหลักธรรมของพุทธศาสนา โดยยืนยันว่าความไม่แก่และไม่ตายเป็นสถานะของการมีสติและความเข้าใจที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับชีวิตและความตาย

หัวข้อประเด็น

-ความเป็นอมตะ
-การไม่แก่และไม่ตาย
-หลักธรรมทางพุทธศาสนา
-สติและปัญญา
-การพ้นทุกข์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๒ - คนาธิปสะมะปิตุรจิก ยกฟ้าหลุดปลอภ ภาค ๒ - หน้าที่ 48 ด้วย อติ Because เหตุนั้น ปาโมก อ.ความประมาณ ปัท นาม ชื่อว่าเป็นหนทางเครื่องถึง มฎุโน แห่งมัญ โหติ ย่อมเป็น คือ ว่า อุบลณั ย่อมนำเข้าไป มฎุ สู้ความตาย ๆ (อุตโต) อ. อรรถว่า หี กี (สุดา) อ.สัตว์ ท. สมุนาคต ผิมความพร้อมแล้ว สติยา ด้วยสติ อปปมุตตา ชื่อ ว่าผู้ไม่ประมาณแล้ว (เทนี) อันใคร ๆ น สัตวน์เทพพบา ไม่ พิงกำหนดว่า (อปปมตุตสตู) อ.สัตว์ไม่ประมาณแล้ว ท. น มรณี ย่อมไม่ตาย คือว่า อชรมรา เป็นผู้ไม่แก้และไม่ตาย โหนิติ ย่อมเป็น อติ ดั่งนี้ หิ เพราะว่า สตๆโ ต อ. สัตว์ โไร ริ ๆ อรรถโมโร นาม ชื่อว่าไม่แก่และไม่ตาย น อดิ ย่อมไม่มี ปน แต่ว่า ภูฏู นาม ชื่อ อ. วัญฺะ ปมตุตส สตุตส ของสัตว์ผู้ ประมาณแล้ว (พุทธบาณด) อันพระพุทธบูรณ์ ปริจฉานุ กำหนดแล้ว สกมา เพราะเหตุนั้น ปมุตต สตุตา อ.สัตว์ ท. ผู้ประมาณแล้ว ชินวาดปี แม้เป็นอยู่ มฎาเอา นาม ชื่อว่า ตายแล้วนั้นเทียว (อุตโตน) อปปมตุตตา เพราะความที่แห่งตน เป็นผู้ไม่แพ้นแล้ว ซาตอิทิ คุฑเข็น จากทุกข์ ท. มัชฌิมเป็นตัน ปน ส่วนว่า อุปมุตตา สตตา อ.สัตว์ ท. ผู้ไม่ประมาณแล้ว อุปมาทุกข์นี้ ยังลักษณะแห่งความไม่ประมาณ วทุเทวา ให้ เจริญแล้ว สุติจิตวา กระทำให้แจ้งแล้ว มคุตผลาน ซึ่งมรรคและ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More