ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค – คำบรรยายพระมหามุทธีถอดความ ยกวัทเปล ภาค 2 หน้า 141
เรื่องพระปฏิคัตติสถละ
๒๘. ๑๔/๒ ตั้งแต่ โอ๋ เอก กาสวา นิ วาเสฏฐวา เอก
เป็นต้นไป
โอ๋ ดีสุดๆ โดย อ. พระเดชะชื่อว่าสถะนั้น นิ วาเสฏฐวา นั่งแล้ว เอก กาสวา ซึ้งผ้าข้อมบุคคลอ้อมแล้วด้วยน้ำฝาดผืนหนึ่ง ปรัง- ปีวา หมดแล้ว เอก กาสวา ซึ้งผ้าข้อมบุคคลอ้อมแล้วด้วยน้ำฝาด ผืนหนึ่ง สอดหลกสุรีโร เป็นผู้มีตรีอันเบา พร้อม เอกคุจติโต เป็นผู้มีจิตอันอารมณ์โลดเดียว ทุวา เป็น นิภชู นอนแล้ว มุจเจน บนเตียงน้อย ๆ สุดา อ. พระศาสดา รุตวา ประทับ ยืนอยู่แล้ว อุดสิกา ในเมืองบนแห่งศรีษะ สุดา คีตสุดเถรสุ ของพระเดชะชื่อว่าสถะนั้น ทุตวา ตรัสแล้วว่า ภิกขุ ดูก่อนภิกษุ อย่ า กาโย อ. กายอันนี้ องค์วิญญาณ อันมี วิญญาณไปปราศแล้ว นิรูปาโร เป็นสุขไม่มีประโยชน์ ทุวา เป็น สยิวสติ จันอน ปจวิ อนแผ่นดิน กลิ้งรื่น วิจ ราวะ อ. ท่านไหม อิติดังนี้ อาฆรัสแล้ว คำว่า พระคาถา อิ้ม นี้ว่า
อย่า กาโย อ. กายนี้ องค์วิญญาณ อันมี