คำฐีพระมิมปฐุทฺธรวยา : หน้า 12/155

ประโยค๒ - คำฐีพระมิมปฐุทฺธรวยา ยกศัพท์แปล ภาค ๒ หน้า 12 เลื่อมใส (โหวด) ย่อมเป็น ๆ (เสดฐี) อ. เศรฐี ทุตวา ให้แล้ว ทาสี ซึ่งบงทาสี เปนกริกา ผู้กระทำซึ่งกิจเป็นเหตุส่งไป ถอนอาวา คนหนึ่งนั่งเทียว รุกฺขาติ เพื่ออับปราชฌ ทิฐิ ซึ่งอิฐดา นั่น วาสนมี ยังอิธิดาให้อยู่แล้ว สรีรพบ ในห้องอันเป็นสรีริ อุปริผล บนพื้นในเบื้องบน ปาสาฬสุด แห่งปราสาท สตฺถภูมิสุด อัปประณด้วยภาคพื้น ๑ ๑ ๕ ฯลฯ ในตอนนั้น เสฏฐีวิธีทา อ. ฐิตาวของเศรฐี เขสศ ส่งไปแล้ว ดำ ทาสี ซึ่งบงทาสีั้น อนุญาตแนู่ สู่ระหว่างแห่งตลาด ๆ ดอก ครั้งนั้น เสฏฐีราชา อ. ชายาของเศรฐี ทีสาวา เห็น แล้ว นำ ทาสี ซึ่งบงทาสีนี ปฏิวา ถามแล้วว่า ดุจ อ. เธอ คคุณสิ จะไป กูที ราณ ณ ที่ไหน อติ ดั้งนี้ (วณน) ครั้นเมื่อว่า อยู๋ ขาแต่งาม อง อ. ดินาน (คุณานิ) จะ ไป เปนสน น ด้วยก็เปนเหตุส่งไป อิตฺถิา แห่งอิธิ ดั้งนี้ (ทาสีย) อนันทาทิสู ตุตเด กล่าวแล้ว อาน ประแล้วว่า ดุจ อ. เธอ เอื้อ จงมา อิโท บ้างนี้ ตวา ก่อนเกิด เปนสเน อ. กิริยาวจ จะไป กูที ราณ ณ ที่ไหน อติ ดั้งนี้ (วณน) ครั้นเมื่อว่า อยู๋ ขาแต่งาม อง อ. ดินาน (คุณานิ) จะ ไป เปนสน น ด้วยก็เปนเหตุส่งไป อิตฺถิา แห่งอิธิ ดั้งนี้ ฯ สา ทาสี อ. นางทาสีนั้น ออกจ