ขันติบารมีและสัจจบารมีในพระพุทธศาสนา GL 204 ศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หน้า 69
หน้าที่ 69 / 209

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของขันติบารมีและสัจจบารมีในพระพุทธศาสนา โดยเน้นไปที่การอดทนต่อคำสรรเสริญและนินทา รวมทั้งการรักษาความซื่อตรงในการทำตามที่ตั้งใจไว้ ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สั่งสอนผู้แสวงหาคุณใหญ่เพื่อบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ บทนี้อธิบายถึงการพัฒนาบารมีเพื่อให้มั่นคงต่อเป้าหมายที่ตั้งไว้และไม่ยอมให้อุปสรรคมากีดขวางทางจิตใจ ขอให้ได้เห็นความสำเร็จในความตั้งใจที่จะบรรลุธรรม เมื่อรักษาบารมีเหล่านี้ให้แข็งแกร่ง

หัวข้อประเด็น

-ขันติบารมี
-สัจจบารมี
-พระพุทธวจนะ
-การปฏิบัติธรรม
-พัฒนาส่วนบุคคล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อุปมาเหมือนกับแผ่นดิน แม้บุคคลทั้งหลายจะทิ้งสิ่งของที่สกปรกลงแผ่นดิน แต่แผ่นดินไม่เคยขัดเคืองฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าย่อมอดทนต่อการสรรเสริญ และนินทาฉันนั้น ดังเช่นที่พระองค์กล่าวไว้เมื่อครั้งเป็น สุเมธดาบสว่า “ก็พุทธธรรมทั้งหลายจักไม่มีเพียงนี้เท่านั้น เราจักเลือกเฟ้น ธรรมแม้ข้ออื่นๆ อันเป็นเครื่องบ่มพระโพธิญาณ ในคราวนั้น เรา เลือกเฟ้นอยู่ ก็ได้เห็นขันติบารมีข้อที่ 6 ที่ท่านผู้แสวงหาคุณใหญ่ชั้น ก่อนๆ ถือปฏิบัติเป็นประจำ ท่านจงสมาทานขันติบารมีข้อที่ 6 นี้ กระทำ ให้มั่นก่อน มีใจไม่ลังเลในขันติบารมีนั้น จักบรรลุพระสัมโพธิญาณ ธรรมดาแผ่นดินย่อมอดกลั้นสิ่งทั้งปวง ที่เขาทิ้งลงสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง ไม่กระทำการขัดเคือง เพราะการกระทำนั้น แม้ฉันใด แม้ท่าน ก็ฉันนั้นเหมือนกัน เป็นผู้อดทนต่อการนับถือและการดูหมิ่น ของคนทั้งปวง ถึงความเป็นขันติบารมีแล้ว จักบรรลุพระสัมโพธิญาณ ได้”1 7. สัจจบารมี คือ ความจริง พูดจริง ทำจริง ในสิ่งที่ตั้งใจไว้ และจริงใจ ไม่แปรผันจากความซื่อตรง ซึ่งเป็นบารมีที่เกิดจากการตั้งใจมั่น ตั้งใจจริงที่จะสร้างบารมีให้เต็มที่ ไม่โลเล เมื่อคิดสิ่งใดแล้วก็ต้องทำสิ่ง นั้นให้สำเร็จตามที่คิดหรือพูดเอาไว้ ไม่ยอมให้สิ่งใดมาขวางได้ ดังนั้น เมื่อมีลาภ ยศ สรรเสริญ คำยกย่อง ชมเชย หรือเจออุปสรรคปัญหาต่างๆ ที่อาจเป็นเหตุ ให้ใจหวั่นไหวออกนอกเส้นทางความดีที่ได้ตั้งใจไว้ได้ จึงมีความจำเป็นที่จะต้องบำเพ็ญสัจจบารมี เพื่อไม่ ให้ยอมออกนอกเส้นทาง แม้จะมีใครมาข่มเหงรังแก หรือจะฆ่า ก็ยอมตาย แต่จะไม่ยอมออกนอกเส้นทาง ที่ตนตั้งใจไว้ คือ บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์จึง เพิ่มพูนรักษาความสัตย์จริง มีความซื่อตรง เที่ยงตรง ไม่แปรผันยักย้าย จนกว่าทุกอย่างที่ได้กล่าวมา สำเร็จ สมความปรารถนา อุปมาเหมือนกับดาวประกายพรึก เมื่อเคยขึ้นประจำอยู่ทางทิศใด ก็ย่อมโคจรขึ้นประจำอยู่ในทิศนั้น ไม่ว่าฤดูกาลไหนๆ ก็ย่อมขึ้นเที่ยงตรงไม่ เปลี่ยนแปลงฉันใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะไม่ออกไปนอกทางสัจจะที่ได้เคยตั้งไว้ ดังเช่นที่พระองค์กล่าวไว้ เมื่อครั้งเป็นสุเมธดาบสว่า “ก็พุทธธรรมทั้งหลาย จะไม่พึงมีเพียงนี้เท่านั้น เราจักเลือก เป็นธรรมแม้ข้ออื่นๆ อันเป็นเครื่องบ่มพระโพธิญาณ คราวนั้น เราเลือกเฟ้นอยู่ก็ได้เห็นสัจจ บารมีข้อที่ 7 ที่ท่านผู้แสวงหาคุณใหญ่ สุเมธกถา, ขุททกนิกาย อปทาน, มก. เล่ม 70 หน้า 54 58 DOU ศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More