เรื่องราวของพระโพธิสัตว์และการสร้างบารมี GL 204 ศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หน้า 110
หน้าที่ 110 / 209

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เล่าถึงการสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ที่สละชีวิตเพื่อตามความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยผ่านพระธรรมคำสอนจากอาจารย์ เพื่อเป็นการสร้างบารมีอย่างเต็มเปี่ยม ก่อนที่จะได้รับพุทธพยากรณ์ในชาติที่พบพระทีปังกรพุทธเจ้า มีการบรรยายถึงความกล้าหาญและการดำเนินชีวิตของพระโพธิสัตว์ รวมถึงการสร้างกุศลกรรมที่นำไปสู่การตรัสรู้ธรรมในอนาคต และระยะเวลาของการสร้างบารมีที่ดำเนิน Parallel สู่การเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในชาติถัดไป.

หัวข้อประเด็น

-พระโพธิสัตว์
-การสร้างบารมี
-พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
-พุทธพยากรณ์
-ประวัติพระทีปังกรพุทธเจ้า
-คำสอนของพระอาจารย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

รุกขเทวดา อากาสเทวา ถึงท้าวมหาราชทั้ง 4) ขออัญเชิญมาประชุมรวมกัน ณ สถานที่แห่งนี้ เพื่อเป็น พยานแห่งการตรัสรู้ธรรมของข้าพเจ้าในภายภาคหน้าด้วยเถิด และจงมากระทำอนุโมทนาที่ข้าพเจ้าจักได้ ถวายชีวิตเป็นมหาทานบารมีในกาลบัดนี้” วัฏสงสารในอนาคตกาลแล้ว” ครั้นเปล่งวาจาให้เหล่าเทวดาได้รู้ว่า “เราตั้งความปรารถนาที่จักตรัสรู้ธรรม เพื่อหลุดพ้นจาก พระโพธิสัตว์ผู้มีจิตใจกล้าหาญก็ได้ทิ้งตัวจากยอดเขาตกลงมาตรงหน้า ของแม่เสือตัวนั้น แม่เสือนั้นเห็นพระโพธิสัตว์แล้ว ไม่กินลูกของมัน แต่กระโจนเข้ามากินสรีรทานของ พระโพธิสัตว์แทน กัดกินสรีรกายของพระโพธิสัตว์กระจุยกระจายด้วยความหิว พระโพธิสัตว์ถึงแก่ความตาย ในที่นั้น ได้ไปบังเกิดในเทวโลกด้วยกุศลกรรมนั้นเอง ลูกศิษย์ที่ไปหาเศษเนื้อกลับมาถึง ก็ไม่เห็นพระโพธิสัตว์ เสียแล้ว เที่ยวตามหาพระโพธิสัตว์ในทุกแห่งก็ไม่เจอ เมื่อมองลงไปที่เชิงเขาก็เห็นสรีรกายของพระโพธิสัตว์ กระจุยกระจาย เพราะถูกแม่เสือนั้นกัดกินเกิดสลดใจอย่างยิ่งนึกถึงพระคุณของอาจารย์ที่ได้เคยสั่งสอนอบรมมา พร้อมกับจะประพฤติปฏิบัติตามคำสอนของท่านตลอดไป การสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ของเรานั้น พระพุทธองค์ทรงมีน้ำพระทัยที่เด็ดเดี่ยว อาจหาญ อย่างยิ่งยวด มิได้ทรงอาลัยใยดีต่อร่างกายและชีวิตเลยแม้แต่น้อย พระพุทธองค์ยอมสละชีวิตเข้าแลกกับ พระโพธิญาณมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ดังเช่นในพระชาตินี้ที่ทรงเปล่งวาจาตั้งความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะ เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ได้ ซึ่งนับจากนี้เป็นต้นไป การสร้างบารมีของพระองค์ยังต้องใช้ระยะเวลา 9 อสงไขย เริ่มตั้งแต่ชาติที่เปล่งวาจาจนกระทั่งถึงชาติที่ได้รับพุทธพยากรณ์ ถือว่าเป็นช่วงระยะเวลาที่สองในการสร้าง บารมีเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของพระสมณโคดมพุทธเจ้าของพวกเรา 4.3 ได้รับพุทธพยากรณ์ ระยะเวลาผ่านไป 16 อสงไขย ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากสุดจะนับประมาณเป็นชาติได้ พระ โพธิสัตว์ก็ได้เวียนว่ายตายเกิดในกำเนิดต่างๆ มาหลายภพหลายชาติ เพื่อสั่งสมบารมีให้เต็มเปี่ยมจนถึงอสงไขย ที่ 17 ในมหากัปอันประเสริฐชื่อว่า สารมัณฑกัป มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้น 4 พระองค์ คือ 1. พระตัณหังกรพุทธเจ้า 2. พระเมธังกรพุทธเจ้า 3. พระสรณังกรพุทธเจ้า 4. พระทีปังกรพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ของเราได้พบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้ง 3 พระองค์ แต่ยังไม่ได้รับพุทธพยากรณ์ เพราะเหตุที่บารมียังไม่เต็มเปี่ยม ในพระองค์ที่ 4 คือ พระทีปังกรพุทธเจ้า เป็นชาติแรกที่พระโพธิสัตว์ของ เราได้รับพุทธพยากรณ์ว่า จะได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งจะได้นำเสนอการได้รับพุทธพยากรณ์ ตามลำดับของสุเมธดาบส ดังต่อไปนี้ นับย้อนหลังจากภัทรกัปนี้ไปอีกสื่อสงไขยกับอีกแสนมหากัปที่เมืองอมรวดี ซึ่งเป็นเมืองที่อุดม สมบูรณ์ไปด้วยข้าวและน้ำ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของผู้มีบุญ พระโพธิสัตว์ของพวกเราได้เกิดเป็นพราหมณ์ชื่อสุเมธ ซึ่งท่านได้ถือกำเนิดมาจากตระกูลที่ดีที่สุดในยุคนั้น เป็นชายหนุ่มรูปงาม และมีผิวพรรณผุดผ่อง น่าเลื่อมใส เป็นผู้คงแก่เรียน ศึกษาจบไตรเพท แตกฉานในศิลปะทุกประการ ต่อมาไม่นานมารดาบิดาได้ถึงแก่กรรมตั้ง แต่สุเมธยังเป็นหนุ่ม บริวารผู้จัดการผลประโยชน์ได้นำบัญชีทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลมาให้ท่านสุเมธดู พร้อมกับพาไปที่ห้องเก็บสมบัติ ภายในห้องเก็บสมบัติ เต็มไปด้วยทอง เงิน แก้วมณี และรัตนชาติต่างๆ มากมาย บริวารผู้จัดการผลประโยชน์ได้บอกให้ท่านสุเมธทราบว่า “นี้คือสมบัติตลอดเจ็ดชั่วตระกูลทั้งหมด ขอท่าน บทที่ 4 ก่อนจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน DOU 99
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More