เรื่องราวของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 107/209

จนกระทั่งได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประวัติของพระองค์ชัดเจนแจ่มแจ้ง มีที่มาที่ไปตั้งแต่เริ่มสร้างบารมีหลายภพหลายชาติ สร้างความดีตลอดเรื่อยมา ตั้งแต่สมัยที่เกิดเป็นมาณพหนุ่มแบกมารดาอยู่บนบ่าขณะว่ายน้ำอยู่ในกลางทะเล ซึ่งเกิดจากเรือสำเภาแตกเพราะพายุโดยมีความตั้งใจว่าจะพามารดาให้รอดตาย และขึ้นถึงฝั่งได้อย่างปลอดภัย และไม่หวั่นว่า มหาสมุทรจะกว้างใหญ่สักเพียงใด ถึงแม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อยสักเพียงใด ก็จะสู้อุตสาหะ อดทนแหวกว่ายพามารดาข้ามมหาสมุทรนี้ไปให้ได้ เมื่อมาณพนั้นแบกมารดาว่ายน้ำในมหาสมุทรมาตลอดทั้งวันทั้งคืน อาการเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลีย ย่อมเกิดขึ้น ในขณะนั้นเรี่ยวแรงของมาณพนั้นหมดลงแทบจะจมลงในมหาสมุทร ด้วยกำลังบุญบารมีที่ สั่งสมมา จึงทำให้พลันฉุกคิดขึ้นมาในใจว่า “วัฏสงสารนี้เป็นทุกข์หนักหนา และชีวิต ของมนุษย์นั้น ก็เหมือนแหวกว่ายอยู่ในทะเล แห่งความทุกข์ ถ้าตัวเราต้องตายลงไปใน ท้องมหาสมุทรพร้อมกับมารดาในตอนนี้ ขอ กุศลบุญที่เราได้แบกมารดาว่ายน้ำในมหา สมุทรมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยนี้ จงเป็น ปัจจัยให้เราสามารถข้ามพ้นทะเลแห่งความ ทุกข์นี้ได้” ครั้นตั้งจิตเป็นมหากุศลแล้ว มาณพ นั้นได้ตั้งปณิธานซ้ำลงไปอีกว่า “เมื่อเราข้าม 22 พ้นจากวัฏสงสารได้แล้ว ขอให้เราพึงนำ สัตว์ทั้งหลายข้ามพ้นจากทะเลแห่งวัฏสงสารได้ด้วยเถิด” เมื่อตั้งมโนปณิธานอธิษฐานจิตตอกย้ำถึงความ ปรารถนาที่จะนำตนและสรรพสัตว์ให้พ้นจากทะเลทุกข์ มาณพนั้นได้รับเนมิตตกนามว่า “พระโพธิสัตว์” ทันที และด้วยแรงอธิษฐานที่ปรารถนาความเป็นผู้ยกตนและนำสัตว์ให้พ้นจากทะเลทุกข์ จึงทำให้เกิดมหาปีติจาก ที่กำลังจะหมดแรงว่ายน้ำ ก็พลันเกิดกำลังใจพร้อมกับกำลังกายขึ้นมาเป็นอัศจรรย์ มีเรี่ยวแรงที่จะว่ายน้ำ แบกมารดาต่อไปได้ถึง 2-3 วัน จนในที่สุดก็เห็นฝั่งและได้แบกมารดามาขึ้นฝั่งสำเร็จ เมื่อถึงฝั่งแล้วพระโพธิสัตว์กับมารดา ก็ได้เข้าไปอาศัยในหมู่บ้านแแห่งหนึ่ง พระโพธิสัตว์จึงได้ ทำงานด้วยความขยันและอดทน เพื่อเลี้ยงดูมารดาเป็นอย่างดีจนกระทั่งมารดาถึงแก่ความตาย และเมื่อถึง คราวที่พระโพธิสัตว์ละโลกนี้ไป ก็ได้ไปบังเกิดในเทวโลก นี้คือปฐมชาติที่ได้ตั้งความปรารถนาที่จะเป็นผู้นำ ตนและสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากทะเลทุกข์ ซึ่งก็คือฐานะแห่งความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคต ในชาตินี้จึงมีชื่อเรียกว่า ปฐมจิตตุปบาทกาล หมายถึง การเกิดขึ้นของดวงจิตดวงแรกที่คิดจะเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งแต่ชาตินี้เป็นต้นไป พระองค์ได้เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพภูมิต่างๆ เรื่อยมาหลายภพหลายชาติ คราวใดที่เกิดมาเป็นมนุษย์ จะมีสติสัมปชัญญะ มีปัญญาเฉียบแหลม มองเห็นทุกข์ภัยในวัฏสงสาร จึงได้ ตั้งมั่นทำคุณงามความดีทุกอย่าง เพื่อหาหนทางหลุดพ้นจากวัฏทุกข์ให้ได้ 96 DOU ศาสตร์แห่งการเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า