คำอธิบายเกี่ยวกับสัพพนามในภาษาไทย วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 1 หน้า 55
หน้าที่ 55 / 354

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับสัพพนามในภาษาไทย รวมถึงประเภทของสัพพนามที่แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ ปรัศพนามและวิสถนสัพพนาม นอกจากนี้ยังพูดถึงความสัมพันธ์ของนามศัพท์ที่ต้องเกี่ยวเนื่องกันเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง สัพพนามมีบทบาทสำคัญในการป้องกันการซ้ำชื่อในเนื้อความและช่วยให้การสื่อสารเป็นไปอย่างมีระเบียบและมีความชัดเจนโดยการใช้คำที่เหมาะสมกับสภาพของผู้พูดและผู้ฟัง

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของสัพพนาม
-ประเภทของสัพพนาม
-ความสัมพันธ์ของนามศัพท์
-การใช้สัพพนามในภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ดลยสำนักงานจังหวัดกำแพง ๒๐ ปี ๒๕๓๙-๒๕๔๙ ๓๑ ข้อสังเกต ในภาษาไทย มีคำว่าที่สุด, เปรียบเทียบ, ยิ่งนัก ในภาษาอังกฤษ มีปัจจัยคือ ลม, อิฐ ต่อท้าย มีปัจจัยและนิมิตคือ อัตวิ นำหน้า เช่น อ็อตวิเอปาไปเป็นนามปากกาที่เขียนเปรียบเทียบ, ปัญหิตติโม-เป็นนามตุลดีสุด, กันฒูโร-น้อยที่สุด เป็นต้น ๆ สัพพนาม สัพพนาม หมายถึง นามที่เป็นชื่อสำหรับนิพนธ์นามนามที่อกออกชื่อมาแล้ว ข้างต้น เพื่อให้เป็นการกล่าวซ้ำ ๆ ชื่อ ๆ ส่งผลแล้วไม่เป็นระเบียตาโต ประเภทของสัพพนาม สัพพนามนั้นแบ่งออกเป็น ๒ คือ ปรัศพนาม ๑ วิสถนสัพพนาม ๑ ๑. ปรัศพนาม หมายถึง คำที่ใช้แทน ชื่อ คน สัตว์ ที่ ล้องดง และสภาพโดยตรง เช่น ท่าน เขา เจ้า คุณ เอง มิ เป็นต้น ตามสภาพทางสังคมของแต่ละบุคคล ๒. วิสถนสัพพนาม หมายถึง คำที่ใช้แทนชื่อคนามนามโดยความเป็นวิสถนะ คือทนเสียงเพื่อให้รู้ความแน่นอนและไม่แน่นอน ทั้งนี้เพื่อให้รู้ละใกล้หรือไกล เช่น ไม อื่น นัน โน่น เป็นต้น (คุณ narrator) ความสัมพันธ์ของนามศัพท์ นามศัพท์ทั้ง ๓ คือ นามนามคุณนามสัพพนาม ต้องมีความเกี่ยวเนื่องกัน จะออกอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ เปรียบเหมือนโต๊ะมี ๓ ขา จะตาของใครทำไม่ได้น และนามศัพท์ต้องประกอบเครื่องปรุง ๓ อย่าง คือ ลิงค์ วงจร และวิเคราะห์ (ซึ่งจะได้อธิบายในหน่วยต่อไป)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More