การใช้ปรุสัพท์พนามในภาษาไทย : หน้า 268/354

วิธีใช้ ต ปรุสัพท์พนาม ได้กล่าวมาข้างต้นแล้วว่า คำนี้สำหรับใช้แทน นามนามนาม ที่เคยออกชื่อมาแล้ว เพื่อจะให้มีค่าข้าง ในประโยคคำพูดนั้นๆ ต ที่พึ่งที่เป็นปรุสัพท์พนาม ท่านให้บอกว่า ท่าน, เจอ, เรา, มัน, คุณ และวางไว้ต้นประโยค เช่น อาจารย์ สิขสุ อุณโหทก์ ปาจาเปดิ โส ตี ปิวี เปลว่า อาจารย์ให้ฉันขึ้นน้ำร้อน ท่านจึงฉันน้ำร้อนนั้น ส่วน ต คำที่ท่านเขียนไว้กับนามศัพท์ หรือ อุทาน คำศัพท์ และ อธิษฐาน เป็นวิสาสศัพท์พนาม เปว่า “นี้” อุทานคำว่า อุภาธาย โข โอ ควา ธรรมิ เทเตติ, โน (เทสดี) อนุภาธาย เปลว่า พระผู้มีพระภาคนั้น ย่อมแสดงธรรมเพื่อความรู้แจ้ง, ไม่แสดงเพื่อความไม่มีอึด ส่วนในภาษาไทยไม่ได้เขียนเป็นแบบเดียว มียักต์อยู่ตามสถานภาพของบุคคล พึงเห็นวิธีใช้คำปรุสัพท์พนาม ที่เป็นประญุตร ในภาษาไทย ดังต่อไปนี้