ความหมายของบาลีไวทยกรณ์ : หน้า 37/354

คณะแบบเรียนวัดปากน้ำ ๑๓๙๓ ๑. "ความหมายของ “บาลีไวทยกรณ์”" คำว่า “บาลีไวทยกรณ์” แยกออกเป็น ๒ ส่วน คือ บาลี ๑ ไวยากรณ์ ๑ ความหมายของคำว่า “บาลี” คำว่า “บาลี” นั้น ได้มีนักวิชาการลายแลนให้คำจำกัดความในแตกต่างกันออกไป ดังนี้ บาลี (อดีต) บาลี พระบวรสี คือพระพุทธเจ้ามั่นเป็นหลักเดิม ได้แก่อาทพระเจ้าไตรปิฎก จัดเป็นพระปริยัติธรรม บาลี คือ ภาษาที่ใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนา. บาลี รุภาณ, อ. บาลี (อดีต) ระเบียบ, ระเบียบคำพุทธศาสนาโดยประกาศ, แบบแผน, คม, คมคาย, ขอบ, ปาก, รวบป่า, แถว, แนว, ลำดับ, เหตุ, มูลเก่า. (พจนานุกรม มอธ-ไทย โดย พันตรี ป.หลวงสมบุญ สำนักงานวัดปากน้ำ จัดพิมพ์ พ.ศ.๒๕๔๐ หน้า ๒๕๙) บาลี น ภายหลังใช้เป็นหลักในพระพุทธศาสนิกายเถรวาท, พุทธพงศ์ (ป., ส. บาลี) (พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๕ หน้า ๑๙๙) บาลี ๑. “ภาษาที่ถือว่าใช้ในพระพุทธศาสนา” ภาษาที่ใช้ในและการรักษาพุทธพจน์แต่เดิมมา จัดเป็นหลักในพระพุทธศาสนา ฝ่ายเถรวาท ถือกันว่าได้แก่ตามมาตรา ๒ คัมภีร์พระพุทธศาสนาต้นเดิมที่เป็นพระพุทธวจนะ อันพระสังฆาจารย์รวบรวมไว้ คือคัมภีร์พระไตรปิฎกที่พระองค์ ๔๐ องค์ประชุมกันรวบรวมจัดสรรให้เป็นหมวดหมู่ในคราวปฐมสังคายนา, พระพุทธวจนะ, ข้อความที่มาในพระไตรปิฎก (พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์ โดย พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต) หน้า ๑๓๒)