รัฐบาลในอากรณ์ ฉบับท้องถิ่น วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 1 หน้า 272
หน้าที่ 272 / 354

สรุปเนื้อหา

เนื้อหากล่าวถึงการใช้คำศัพท์ที่จัดเป็นอุตตมภูริหรือตัวแทนผู้อื่นในภาษาท้องถิ่น โดยมีตัวอย่างการใช้คำว่า 'ผม' เพื่อเรียกตัวเองในบริบทของการพูดคุยที่เหมาะสมกับสถานการณ์ การเลือกใช้คำจึงมีความสำคัญเพื่อให้การสื่อสารครบถ้วนและเข้าใจง่าย เหตุนี้จึงต้องมีการบัญญัติคำขึ้นมาเพื่อใช้แทนชื่อผู้อื่นในบริบทต่างๆ อย่างถูกต้องตามประเพณีและภาษาในยามต่างๆ.

หัวข้อประเด็น

-คำศัพท์ในภาษาท้องถิ่น
-การใช้คำแทนชื่อ
-วัฒนธรรมการสนทนา
-อุตตมภูริในภาษาไทย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

รัฐบาลในอากรณ์ ฉบับท้องถิ่น ************************************************************************* คำศัพท์นี้จัดเป็น อุตตมภูริหรือ อุตตมบูรษ สำหรับใช้แทนชื่อผู้อพทั่วไป เมื่อผู้ออกชื่อตนเอง ไม่ออกชื่อตรงๆ ากคำอื่นมาใช้แทน จึงต้องบัญญัติคำขึ้นมา หนึ่ง สำหรับใช้แทนชื่อผู้อื่นเพื่อให้คู่สนทนาเข้าใจความหมาย เช่น ตัวอย่างว่า พระ ก. บอกกับพระ ข. ว่า "วันนี้ผมอาพา" คำว่า "ผม" เป็นคำแทนชื่อของพระ ก. ซึ่งเป็นตัวผู้อื่นและเป็นอุตตมภูริในทางบ้างสีทางบัญญัติ อนุ คำศัพท์เดียวเท่านั้น สำหรับใช้แทนชื่อผู้อื่น ถ้าจะเปลี่ยนเป็นภาษาชาวใหลไต้คำว่า "ฉัน" คำว่า "ข้า" ตามคำดำรงฐานะภาพ ของผู้อื่นนั้น เพื่อให้เหมาะสมกับความสูงต่ำหรือความกันกับผู้พูด ง. ให้ถูกต้องตาม ภาษาในยามด้วย พิสูจน์ใช้ข้อมูลบูรณในภาษาไทย ดังต่อไปนี้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More