วิสาสะในภาษาไทย:ตำราเรียนบาลี ปธ.1

วิสาสะในภาษาไทย วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 1 หน้า 288

หน้าที่ 288 / 354

สรุปเนื้อหา

คำว่า 'วิสาสะ' หมายถึงการยกหรือการทำให้แตกต่าง ได้ถูกแบ่งออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่ 1. วิสาสะที่เป็นคุณ ซึ่งช่วยบอกลักษณะของนาม เช่น ดี ใหญ่ 2. วิสาสะที่เป็นสัฟฟนาน ซึ่งบอกความชัดเจนในการระบุที่อยู่ของนามและสามารถแสดงระยะทางได้ เช่น นี้ นั้น และอื่น เป็นต้น ซึ่งวิสาสะเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญในการทำให้ประโยคมีความชัดเจนและเข้าใจได้ง่ายยิ่งขึ้น โดยเฉพาะในภาษาไทยที่มีความซับซ้อน

หัวข้อประเด็น

-ประเภทของวิสาสะ
-ความสำคัญของวิสาสะในภาษาไทย
-การใช้วิสาสะในการระบุนาม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

โล่ประจำสัฟฟนาม วิสาสะ คำนี้ ถ้าเป็นภาษาไทย ก็ต้องเขียนเป็น วิสาสะ แปลว่าการยก การทำให้แตกต่าง หรอทำให้จงใจ มายความว่าเป็นคำจำพวกที่ใช้ประกอบคำอื่น ใหม่เนื้อความแปลกพิเศษออกไปโดยชัดเจน จัดประเภทออกเป็น ๓ คือ เป็นคุณ ๑ วิสาสะ ๑ กิติ (กิริยา) ๒ วิสาสะ ที่เป็นคุณ เรียก คุณนาม สำหรับประกอบกันนามนาม บอกลักษณะของนามนามนั้นให้รู้ว่าต้องอย่างไร เช่น เนื้อ (นิ) ดี (สมทร) ใหญ่ (มหุน) ฯลฯ แม้พี่จะมีขยายที่เป็นคุณนาม ก็จะเท่ห์เข้าในวัตถุประ มาณนี้เหมือนกัน ดังที่ได้อธิบายในตอนต้นนั้นแล้ว 2. วิสาสะ ที่เป็นสัฟฟนาน เรียก วิสาสะศัพท์นาม สำหรับบอกความ กำหนดแน่นอน และให้รู้ว่านามนามนั้นอยู่ในที่ใกล้หรือไกล เช่น นั้น (๑), นี้ (อิ), อื่น (อญญา) ฯ จะได้รับบรรยายต่อไป

วิสาสะในภาษาไทย : หน้า 288/354

สรุปเนื้อหา

หัวข้อประเด็น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง