ประเภทของคำศัพท์ในภาษาบาลีและนามศัพท์ วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 1 หน้า 53
หน้าที่ 53 / 354

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับประเภทของคำศัพท์ในภาษาบาลี แบ่งออกเป็นสัญญาดิศัพท์และสัญญิตดิศัพท์ โดยมีการยกตัวอย่างคำที่มาจากภาษาไทยและบาลี เช่น คำว่า 'พุทโธ' ที่แปลว่าพระพุทธเจ้า นอกจากนี้ยังได้กล่าวถึงนามศัพท์และการแบ่งประเภทนามนาม เช่น สาธารณนามที่ใช้เรียกชื่อทั่วไปของคน สัตว์ และสิ่งของ เนื้อหานี้เหมาะสำหรับผู้สนใจศึกษาเกี่ยวกับภาษาบาลีและนามศัพท์ต่างๆ

หัวข้อประเด็น

-ประเภทของคำศัพท์ในภาษาบาลี
-สัญญาดิศัพท์และสัญญิตดิศัพท์
-นามศัพท์และนามนาม
-การตั้งชื่อและประเภทของนามนาม
-การเรียกชื่อสิ่งต่างๆในภาษาบาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

คำตอบที่ได้จาก OCR คือ: แนวคำอ่านสำหรับน้ำปากน้ำ ๙๙ ๒๓๙๙-๒๓๙๙ ๒๙ ประเภทของคำศัพท์ในภาษาบาลี ศัพท์ในภาษามคพร แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. สัญญาดิศัพท์ ได้แก คำพูดตั้งแต่เดิมคุ้นเคยเต็มไปได้ เช่น ก - น้ำ, ข - ฟ้า, ก - แผ่นดิน เป็นต้น ๒. สัญญิตดิศัพท์ ได้แก คำพูดมุ่งให้รังแต่งมาจากฐานและปัจจัยต่าง ๆ ลำ เรียบมาโดยชะระวิธีแห่งนามศัพท์ก็อย่างอื่นบ้าง ตัวอย่างภาษาบาลี เช่น พุทโธ มาจาก พุท ธา ในความรู้สู่ ลง ฯ ปัจจัยในธารกิตต์ แปลว่า พระพุทธเจ้า, ศรีสุทธิแล้ว เป็นต้น ตัวอย่างภาษาไทย เช่น โรงเรียน มาจากคำว่า โรง-เรียน เป็นต้น นามศัพท์ คำว่า “นามศัพท์” นี้ คือกิจกรรมเอกจำ ๒ คำ คือ นาม ๑ คำศัพท์ ๑ มารวมกัน โดยมีความหมายว่า เสียงหรืออักษรและสัญลักษณ์ที่บ่งชี้ชื่อ แบ่งออกเป็น ๓ คือ นามนาม ๑ คุณนาม ๑ สัญนาม ๑ นามนาม นามที่เป็นชื่อของคน สัตว์ ที่ สิ่งของ และสภาพ เรียกว่า นามนาม นามนาม แปลว่า “ชื่อของชื่อ” หมายความว่า การตั้งชื่อให้กับ คน สัตว์ ที่ สิ่งของ และสภาพ คำว่า “นามนาม” นั้นมาจากศัพท์ ๒ คำ คือ นาม+นาม นามตัวแรก หมายถึง ชื่อของ คน สัตว์ ที่ สิ่งของ และสภาพ นามตัวที่สอง หมายถึง ชื่อที่ถูกสมมติให้เป็น ประเภทของนามนาม นามนาม แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. สาธารณนาม คืิอชื่อทั่วไปในกัน คน สัตว์ ที่ สิ่งของ และสภาพ หรือ ชื่อที่ไม่เจาะจง เช่น มนุษโส- มนุษย์, ติรูจาโน-สัตว์ริจจานา, นคร-เมือง เป็นต้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More