การใช้คำในภาษาสันสกฤต : หน้า 298/354

๒.ในปฏิสนธิ์ ให้คงรูป กิ ไว้เดิมพะเนาใน ป. ทู เอกว่านะและในบางแห่งเอากิ เป็น ก ได้บ้าง เช่นในคำว่า คิ ก็คลาด เหตุ และคำว่า กิสมิ วาดคูสมิ นอกนั้นให้แปลงเป็น ก แล้วตามแบบ ย คำศัพท์ ดังนี้ หนูปลุกฉิงค์ เอก. พฤ. ป. กา ขุ กี ด. เกน จ. กฤส (กฤล) เกส ปัญ กุมา กุมา ด. กฤส (กฤล) เกส ส. กฤส (กฤมิ) กุมิ รั คำในปู่. อิต. นั่นแปลได้ ๒ อย่าง คือ ถ้าประสงค์ให้เป็น วิเศษสน-ะพนาม ก็แปลว่า "อะไร" หรือ "อะไร" ต้องจะชื่ อนามนามเหมือน ๓ คำที่เป็นวิสลุนสัพนาม เช่น โท รุกโธ ต้นไม้ อะไร. กา รซู เชือก อะไร. ถ้าประสงค์ให้เป็นประธาน ก็แปลว่า "ใคร" ไม่ต้องรุนานนาม คือใช้งามลำดับตนเองเหมือนคำ ศัพท์ที่เป็นปริสัพนาม เช่น โท ใคร และโดยมากที่เปล่าได้ว่านี้ มักใช้เป็นปุริสสัทธ์ เอกว่านะเป็นต้น