ข้อความต้นฉบับในหน้า
ในคู่มือหนังสือเล่มนี้ จะให้ความหมายของคำว่า "จวน" เช่นเดียวกันกับนักวิชาการท่านอื่น ๆ คือหมายถึง คำพูด ซึ่งที่แบ่งจำนวนมาก
การแบ่งประเภทของ "จวน" จวนั้นท่านแบ่งออกเป็น ๓ ประเภท คือ
๑. เอกจวน หมายถึง คำพูดสั้นคำของสิ่งเดียว
๒. พฤจวน หมายถึง คำพูดคำกล่าวของหลายสิ่ง ตั้งแต่ความสิ่งนั้นไป
๓. ทิวจวน หมายถึง คำศัพท์สถานบรรยายด้วยคำศัพท์ได้ทั้ง ๒ จงะ คือ เอก. และ พฤ.,เช่น ปรุง ปุรนา. เอก., ปรุโล พฤ. ปรุนา เป็นต้น เพราะคำศัพท์บางคำที่เป็นได้วงนะเดียว คือ เป็นเอก. เท่านั้น ได้แก่ อุด-ตน เป็นต้น, บางคำศัพท์เป็นพฤ. ได้อย่างเดียว ได้แก่ ปุง-ร่า เป็นต้น
จวนมีอาการเหมือนดังขยาย เพราะนับนามนามเหมือนกัน ที่ต่างกันคือ จวนจะคือเป็นพฤ. นับนามได้กว้างกว่าจับขยายไม่งั้นก็จำกัดจำนวน ส่วนขยายว่า และจะมากเท่ารักก็เลือกคำจำนวน เช่น รานา-ชนะหลาย เป็นพฤ. จะหมายเอาชั้นนั้นสิบ ๒ คนนี้ไม่จำกัดจำนวนเท่าไร แต่ถ้ากำลังขยายก็บอกด้วย เช่น ปุงู รานา-ตาน ๔ คนนี้ไม่จำกัดจำนวนเท่าไร เป็นต้น
จวนที่ใช้ในนามนามเป็นเครื่องหมายให้คู่ว่าดี ส่วนจวนในอาจขยายเป็นเครื่องหมายของบุรุษ
ประโยชน์ของจวน
จวนั้นมีประโยชน์ ๓ อย่าง คือ
๑. เป็นเครื่องบอกให้รู้จำนวนมากน้อย
๒. ใช้แสดงความเคารพ
๓. เป็นเครื่องหมายให้รู้ว่าดี