การใช้และความหมายของศัพท์ไทย : หน้า 214/354

๑๖๓ รัฐบริการการศึกษา 2. เอกที่เป็นสัทพนาม เป็นได้ตั้ง 2 จะแกววัติ ให้ตามแบบ ว ศัพท์ แปลจาก ๓ ศัพท์เฉพาะ ในอดีตยัง ๓ จ. เป็น เอกสิส ส. เป็น เอกสิส เท่านั้น ที่เป็นพูขวนะ ให้แสดง บางเหล่า บางพวก เช่น เอก อาจารย์ แปลว่า อ. อาจารย์ ท. บางพวก การใช้ ทวิ้ว สัทพท์ เป็นศัพท์ที่ยังไม่ได้แนกว่าดี คือ เป็นศัพท์เดิม ถ้าเอกวัดดี ก็แนวเดียวกัน ทั้ง ๓ ลักษณะ เมื่อค่อกับสังเขยี่ยน หรือ นาม ทวิว์ แปลรงได้ ๒ อย่าง คือ ๑. แปลรง ทวิ เป็น ก็ เช่น โกะ - สัตว์ เกิด ๒ หน ๒. แปลรง ทวิ เป็น ทู เช่น ทู-ผู้อ่าน-ฝ่า ๒ ขึ้น ๓. แปลรง ทวิ เป็น เทว เช่น เทวฤตรพุฒ เป็นนั่น ๔. แปลรง ทวิ เป็น ทวา เช่น ทวาสมิติ ทวาวาส ทวาร์ลิด ๕. แปลรง ทวิ เป็น พา เช่น พาวิสติ ๖ คง ทวิ ไว้ เช่น ทวีปาท- สัตว์ร้องเท้า มีศัพท์เหมือน ทวิ คือ อุก แปลว่า ทั้งสอง ใช้นั้นนามนาม อย่างเดียว แต่ ทวิ ให้เนินนาม คุณนาม และสัทพนามได้ การใช้ ดี ศัพท์ คือ แปลว่า ได้ใช้กับยังขณาคุณ สังยามนาม และนามนาม ๑. ถ้าด้วยกันนามนามแปลดี เป็น เด เช่น ดี-วิลโช - เครวิโช (มีชื่อ๓) ๒. ถ้าด้วยกันนามนาม คง ได้ เช่น ดี+สะ = ดีดี (๒ ร้อย) ๓. ถ้าด้วยกันสังขยายคุณ แปลว่า เป็น เด เช่น ดี+ลล = เค เอส (๑๑) การใช้ จุด ศัพท์ จุด แปลว่า ๔ แปลเป็นอย่างอื่นบ้าง เช่น ๑. เมื่อค่อกับสังขยายคุณ แปลเป็น จุ เช่น จุด+นก = จุฑา (๑๔) ๒. นอกจาก จุด ไว้ เช่น จุด+ปรารถุวิธีสี - จุดปรารถุวิธีสี ตั้งแต่ ปฐ ถึงอรุด ไมมีการเปลี่ยนแปลเปลอะไรนึก