ข้อความต้นฉบับในหน้า
หน่วยที่ ๙ เรื่อง การเปลี่ยนการเป็นไทยและการเปลี่ยนไทยเป็นผลเมืองต้น ๑๓๔
การเริ่มความภาษามา
การใช้นามกันนามนาม
การใช้นามนำกับนามนาม
หน่วยที่ ๑๐ เรื่อง "ดิคปศัพท์ ออดฤทู, พรหม, ราช, คาวุญ" ๑๓๕
กลิปศัพท์ ๑๓๕
อดดู (ตน) เป็น ปูสิงห์ เอกจจะอย่างเดียว ๑๕๐
พรหม (พรหม) ในปิฉบง์ ๑๕๑
ราช (พระราชา) ในปิฉบง์ ๑๕๒
คาวุญ (พระผู้เป็นพระภาค) ในปิฉบง์ ๑๕๓
หน่วยที่ ๑๑ เรื่อง อรณคุง, วกนด, สตฺด, ปิตฺ ๑๕๕
อรณคุง (พระอธิษฐาน) ในปิฉบง์ ๑๕๗
อรณ (ใ) ทวิสิทธิ์ ในปิฉบง์ แจกอย่าง บูรณ์ (บูรษ) ๑๖๕
มน (ใ) ทวิสิทธิ์ ในปิฉบง์ แจกอย่าง กุล (ตระกูล) ๑๗๐
กมน (กรรม) เป็น นุปสกัลิงค์ ๑๗๒
โต (โต) ไม่มีความว่า ผู้ เมีย ๑๗๓
ศัพท์พิเศษ ๑๗๕
หน่วยที่ ๑๒ เรื่อง "มาลา, มนฺ, กลมฺ, โธ ๑ ๗๘
ศัพท์พิเศษ ๑ ๗ ๙ (ปุม, สา, อุทรา, มนฺ, ยุ, สย) ๑๗๙
มาล (แม่) ในปิฉบง์ ๑๙๗
มน (ใ) ทวิสิทธิ์ ในปิฉบง์ แจกอย่าง บูรษ (บูรษ) ๒๐๐
มน (ใ) ทวิสิทธิ์ ในปิฉบง์ แจกอย่าง กุล (ตระกูล) ๒๐๕
กมน (กรรม) เป็น นุปสกัลิงค์ ๒๑๒
โต (โต) ไม่มีความว่า ผู้ เมีย ๒๑๗
ศัพท์พิเศษ ๒๑๙
หน่วยที่ ๑๓ เรื่อง สังขยา ปกติสังขยา ๒๔๓
ความหมายของคำว่า "สังขยา" ๒๔๕
การแบ่งประเภทของสังขยา ๒๔๖
วิธีปฏิบัติสังขยา ๒๔๗
วิธีใช้ เอก คำศัพท์ ๒๘๔