รัฐภาพสื่อสารศิลป์และการันต์ในภาษาศาสตร์ : หน้า 80/354

รัฐภาพสื่อสารศิลป์ อาชีพในด้านการศึกษา พิษณุโลกกล่าวนั้น นักปราชญ์ทางด้านภาษาศาสตร์ผ่านกำหนดตามสระที่สุดแห่งสัพพ เรี ยกว่า "การันต์" สระที่เป็นสิ่งเดียวกันและมีการันต์เหมือนกันก็แบบเดียวกัน ยกเว้น แต่สระบางเท่า ที่วิธีแจงอย่างหนึ่งต่างหาก ความหมายของคำว่า "การันต์" คำว่า "การันต์" นั้นได้มีนักวิชาการทดลองให้มาคัดความหมายไว้ แตกต่างกันออกไป ตั้งต่อไปนี้ การน ค (ป.) ที่สุดแห่งอรรถธรรมน พ.ศ. ๒๕๙๕ (พจนา ภูมินาถ ทิพากรพันธุ์ อัครพล นักเรียน วัดป่าหน่อ จัดพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๓๙ หน้า ๑๓) การันต์ (การันต์) น. ตัวอักษรไม่ออกเสียง ซึ่งมิได้พาดพาดคำนั้นไว้ เช่น คำว่า "ดี" ในคำว่า "การันต์" (หนังสือพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ หน้า ๑๓) ในหนังสือคู่มือเล่มนี้ จะให้คำจำกัดความของคำว่า "การันต์" ว่า สระ ที่สุดแห่งภาษาศาสตร์. เช่น ปรัช สระที่อยู่ของสระนี้คือ อ. สระที่รัฐบ่งเป็น อ การันต์ กบงา ลารที่ดีที่สุดของคำนี้คือ อ สระที่เป็น อา การันต์ เป็นต้น การันต์แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ โดยย่อ เรียกว่า ๑ โดยพิเศษา โดยย่อ มี ๑ อ อี อี อู อู โดยพิเศษา มี ๑๑ ชัดตามลำดับนี้ ๑ นั้นคือ ใน ปู มีการันต์ ๔ คือ อ อี อี อู ใน อัด มีการันต์ ๔ คือ อ อี อี อู ใน แปบ มีการันต์ ๓ คือ อ อี อู