ความหมายและการใช้เอกศัพท์ในภาษาไทย : หน้า 230/354

วัสดีสิทธิอากรณ์ สังกัด 262 วิบากาสินรรภาภรณ์ ปฐมสังยะ หมายถึง การนับนานมากในจำนวนเต็มนี้ๆ กล่าวคือ การนับเป็นชั้น ๆ ใช้เป็นเอกวาระอย่างเดียว เช่น ที่ 4 ที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 เป็นต้น เหมือนคำพูดในภาษาไทยของเราว่า พระนครรูปที่ 1 ของวัด ไปเรียนหนังสือในนักกุฏิ 2 ในปีที่ 3 ก็สอบได้ประโยชน์ 4 เป็นรูปที่ 4 ของตำนาน เป็นต้น 2. เอกศัพท์ ใช้เป็น 2 อย่าง คือ เป็นสังขยายอย่าง 1 เป็นสัทพานอย่าง 1 1. เอกที่เป็นปกสังขยา เป็นเอกจะอย่างเดียว เป็นใครธิงค์ แจกลตามแบบของตน 2. เอกที่เป็นสัทพานเป็นได้ทั้ง 2 จงะ เป็นใครธิงค์ แจกลตามแบบ ยศัพท์แปลจาก 3 พัทย์เฉพาะในอดีดิถึง เอกวนะ จ.ท. เป็น เอกสาส ส. เป็น เอกสิ ส เท่านั้น ที่เป็นมหาวน ให้แบบว่า บางเหล่า บางพวก เช่น เอก อาจิยา แปลว่า อ. อาจยก ก. บางพวก 3. ปกติสังขยา แผงลงในมศกศัพท์ ตั้งแต่ เอก ถึง อุจารส เป็นสัทพาน ตั้งแต่ ปุงจน ถึง อุทธาราติ เป็นคุณนาม ตั้งแต่ เอกปฐิ ไป เป็นนามนาม แสดงอย่าง กูล. ปกติสังขยา จัดตามลำดับ ตั้งแต่ เอก ถึง อุจารส เป็น 3 สิงห์ ตั้งแต่ เอกถึง อุทธารส เป็นอิต สีลึงค์อย่างเดียว ตั้งแต่ เอกถึง ไป เป็นนามนาม เถอวา โกฎิ เป็น อิต. แสดงอย่าง รตติ. ปกติสังขยา จัดตามมวจจะ ตั้งแต่ ทุจ ถึง อุจารส เป็น พท. อย่างเดียว ตั้งแต่ เอกวิสิฏ ถึง อุธานุฏิ เป็น เอก อย่างเดียว ตั้งแต่ เอกเฉลย ไป เป็น ทววิจะ เอก พท. ปกติสังขยา จัดตามมวจีตติ ตั้งแต่ เอก ถึง จตุ แสดงตามบงของตน ตั้งแต่ ปุงจน ถึง อุจารส แสดงอย่าง ปกุจ