ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๓ คำฉันพระอธิษฐาน ยกคำทูลแปล ภาค ๔ หน้า ๑๐
เรื่องนางลูกสุกร
๒. ๕/๑๒ ตั้งแต่ ดำ สวดา อ่านนเขตจุตรปุญา ภูญ
เป็นต้นไป
ภูญ อ.อภิญ ท. อาณนุตตเจรปุญา ผู้มีพระเทเรชื่อว่า
อ่านที่เป็นหัวหน้า สวดา ฟังแล้ว ดำ วดุซี่เรื่องนั้น ปฏิลภัส
ได้เฉพาะแล้ว สว่าง ซึ่งความสงบเวช มหุนต์ อันใหญ่ ๆ สวดา
อ.พระสาดา สว่าง ยังความสงบเวช อุปปาเทวา ทรงให้คิดขึ้น
แล้ว เคส ภิญูณ แก้ภิญู ท.เหล่านั้น ปกเสนอโ ต เมื่จะทรง
ประกาศ อาณวัว ซึ่งไทย ราคดุนาย แห่งความอยากด้วยอำนาจ
แห่งความกำหนด อนุตรวิถี ธิดิโก ว ผู้ประทับยืนอยู่แล้ว ใน
ระหว่างแห่งถนนเทียว อาณ สิ ได้ทรงมานแล้ว คาถา ซึ่งพระ
คาถา ท. อิ่ม เหล่านี้ว่า
ภูโข อ.ต้นไม้ มูล ครั้นเมือรากเหง้า อนุ-
ปทาว อันไม่มีปะทะ ทพุท อันมัน (สนตะ)
มีอยู่ จินโนปี เจ้าน้องบุคคลตนแล้ว รุ่ง ย่อม
บอก ปุนเณอ อื่นนั้นเทียว ยอปี แม้นใด อึก
ทุกข์ อ. ทุกนี้ ซึ่งหนูสย ครับเมื่อความนอน
ตามแหว่งตนา (ปูคมฺน) อนุบุคคล อนุตร