พระธรรมเทศนาและความสุข : หน้า 23/194

ประโยคที่ 3 คำ ฉันพระองค์ทรงพระภูมิบาล ยกคำปลคำ ภาค ๑ หน้า ๒๓ อ. บุคคลนั้น มุฑโฏ พ้นแล้ว มรวามสนธนโต จากเครื่องผูกพัน คือการอยู่รองซึ่งเรือน ธาติ ย่มแสนไป มรวามสนธินาอ สู่ เครื่องผูกพันคือการอยู่รองซึ่งเรือนนั้นเทียว ปุน อีก อิติ ดังนี้ ตสุสา คาถาย แห่งพระคาถานนี้ (ปลกติตน) อนันติต (เวทีพูโพล) พิชทราบ โส ปูโรโส อ. บุรุษนั้น สุขวา ฟังแล้ว อิ่ม ธมมเทสน ซึ่ง พระธรรมเทศนา นี้สุด ครับ นิสินโน วุ่งแล้ว บนปลายแห่ง หลาวเทียว อนุตร ในระหว่าง ราชปุตาน์ ของราชบุตร ท ปูช- เปวดา เริ่มตั้งไวแล้ว อุทยพุพย์ ซึ่งความเกิดขึ้นและความเสื่อมไป อาโรเปตุวา ยกขึ้นแล้ว ติดกูบัณ สู่ลักษณะ ๓ สมุนสนโท จิรราณ อยู่ สูงบรา ซึ่งสังขาร ท. ปุตวา บรรลุแล้ว โสตาปุตตผล ซึ่ง โสตาปัจจผล อนุวนาโน ได้ชวา เลอยู๋ สวามุดลุ่ง ซึ่งความสุขอ่อนเกิด แล้วจากสมาบัติ อุปปติวา เทอขึ้ นไปแล้ว เวทาส สุวาหาส อาคุตวา มาแล้ว สนุกดี สู่สำนัก สตข ของพระศาสดา อากา- เสนเอว โดยอยากอันนี้เทียว วนทิวา Closฟบ่งอคมแล้ว สตการี ซึ่งพระศาสดา ปูพนิติวา บงชแล้ว ปาปนุนี้ บรรลุแล้ว อรหตุ ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์ สารภิญญา ปริสาย มุขาเอว ในท่าม กลางแห่งบริษัท อันเป็นไปกับด้วยพระราชานี้เทียว อติ ดังนี้แล ๆ