ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ คำฉันพระมามุทุทธกาย ยกพัทธ์แปล ภาค ๔ หน้า ที่ 47
อนุโมทิ ชานัน ของชนะ ท.เหล่าอื่น (ปลุกเลน)
อันบุคคล สุขสุข เห็นได้โดยง่าย ปน ส่วนว่า
(วชิช) อ.โทษ อุตโท ของตน (ปลุกเลน)
อันบุคคล ทุกข์� เห็นได้โดยง่าย ตั๋วเอว อ.
ท่านนั้นเทียว ฉันนา ตัดขาดแล้ว ปีติ จ ซึ่ง
ผัวด้วย ชาร จึ่งชายผู้ ด้วย ถามิส ชะายอยู่
มีป แก่ว่าน (อิติ) ดังนี้ ฯ
(อิติที) อ. หญิง (อาหาร) กล่าวแล้ว (คาอ)
ซึ่งกล่าวว่า มิจฉา แน่นอื้ผู้พระราชา ชมพูท
ชื่อว่าชมพู ทูล อ. ท่าน ภาสิ กล่าวอยู่
ยดา ฉันใด เอ๊ด วฑุต อ.เรืองนั้น(โกติ)
ย่อมมี เอ๊ว ฉันนั้น ลา อู้ อ. ดินนั้น
คนดูว่า ไปแล้ว อิโต ฯานโต จากนี้ วิญฺญู
จักเป็นผู้ไปมาซึ่งอาณาจา วฏฺฐ ของอัศวา เหล่าสู่
จักเป็น นุน แน่อ. (อิติ) ดังนี้ ฯ
(สกูโส) อ. ท้าวสักกะ (อาณา) ตรัสแล้ว
(โออสานาคำ) ซึ่งอาณาอันเป็นที่ดูลงว่า โดย
ปลุกโล อ. บุคคลใด นาริ พึงนำไป ถล่
ซึ่งดา มุตติ อนันเป็นวิกาแหนดินเหนียว โอ
ปลุกโล อ. บุคคลนั้น นาริ พึงนำไป คาลาสีปี
แม็ซซึ่งกาดันเป็นวิกาแหนดังสำริด ปาปิ กุมุ อ.
กรรมอันลามก ตา ย อันท่าน ตถฤๅ อยู่ กระทำ