พระธรรมเทศนาเกี่ยวกับการสำรวมและการหลุดพ้น : หน้า 83/194

ประโยค ๑ - คำฉันพระบรมปทุมธรณี ยกพิทักษ์อา หน้า 82 หิ ก็ อญช สุวทวจานิ จ อ. ทวารอันเป็นเหตุอันภิกษุรวม ท. ๘ ด้วย อญช สุวทวจานิ จ อ. ทวารอันเป็นเหตุอันภิกษุไม่ สำรวม ท.๘ ด้วย (สตฤธาน) อันพระศาสดา กิตติคุณ ครสแล้ว เอศดาวดา วนเนน ด้วยพระดำรัสอันมีประมาทเท่ห์ ภิกษุ อ. ภิกษุ จิโต ผู้คงอยู่แล้ว อัลพระทวเรส ในทวารอันเป็นเหตุอัน ภิกษุไม่สำรวม ท. อญญโส ธ เสตุ เหล่านั้น น มูล็ต ยอมไม่พ้น สกาลุภูมทุกนฺทู จากทุกข์อันมิจฉัเป็นมูลทั้งสิ้น น ส่วนว่า จิต ภิกษุ อ. ภิกษุผู้คงอยู่แล้ว สุวทวเรส ในทวารอันเป็นเหตุ อันภิกษุสำรวม ท. มูจติ ยอมฟัน ภูมูลทุกนฺทู จากทุกข์อันมี วิตฺวะเป็นมูล สุพลสมาปิ แม้นทั้งปวง เตน การเนก เพราะเหตุนัน (องค์) อ. พระดำรัสว่า ภิกฺขุ อ. ภิกษุ สวโต ผู้สำรวมแล้ว สุพฺพฤฒ ทวารอฺ ในทวาร ท. ทั้งปวง ปฏจฺจิ ยอมหลุดพ้น สุพฺพฤฒา จากทุกข์อันปลุ่งปวง อิติ ดังนี้ (สตฤธาน) อันพระศาสดา วุติ ตรัสแล้ว ฯ