ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พระธรรมนิมนต์ถูกต้อง ยกศีรษะเปิด ภาค 4 - หน้าที่ 112
ซึ่งก่อนแห่งโลละ ถุตฺ อันร้อนแล้ว นิریย ในรก เทน การเดิน
เพราะเหตุนัน อห อ. เรา วามมี ย่อมกล่าว ติ กะเธอ
มา ปฐมโต หฤทัจะ โลคุฬ์ กิสิ อย่เป็นผู้ประมาทแล้ว เป็น กลิ่น
กินแล้ว ซึ่งก่อนแห่งโลละ มา นิเรย ทุษวามโน (ทุตวา) กนุกิ
อย่เป็นผู้ถือไฟเผาอยู่ ในรกเป็น คำครูญแล้วว่า มิที การณ์ อ.
เหตุนี้ ทุกข์ เป็นทุกข์ (โหติ) ย่อมเป็น อีก การณ์ อ. เหตุนี้
เหตุนี้ ทุกข์ เป็นทุกข์ (โหติ) ย่อมเป็น อิติดังนี้ อิติ ดังนี้ (ปทวุฒสุต)
แห่งมาวตคลองแห่งว่าวว่า
นกุฏิ มาน อิต ดังนี้ ฯ
(อูโฏ) อ. อรรถว่า มาน นาม ชื่อ อ. มาน นฤติ ย่อม
ไม่มี อุปปญสุต ปุคคลสุต แก่บุคคลผูไม่มีปัญญา วายามปุญญา
ด้วยปัญญาอันเป็นเหตุพยากรณ์ อนุนบาปิภากา อันประกอบด้วยการยัง
มานให้กิดขึ้น (อิติ) ดังนี้ (ปทวุฒสุต) แห่งหมวดลองแห่งว่าวว่า
นฤติ มาน อิต ดังนี้ ฯ
(อูโฎ) อ. อรรถว่า จ กี ปัญญา อ. ปัญญา วุดตลกูขน่า
อันมิคะนะอันอันทพระศาตรัสแล้วว่า ภิกขุ อภิญ ญามโคติ ผ
ตั้งมั่นด้วยแล้ว ธนาติ ย่อมรู้ ปุตัง ย่อมเห็น ยาตถุดำตามวาม
เป็นแล้วอย่างไร อิติดังนี้ นฤติ ย่อมไม่มี อุปมายนุสุต ปุคคลสุต
แก่บุคคลผูไม่พออยู่ (อิติ) ดังนี้ (ปทวุฒสุต) แห่งหมวดลองแห่ง
บทว่า นฤติ ปุญญา อิติดังนี้ ฯ
อูโฏ อ. อรรถว่า อิท อุติ ยำปปญฺญาสงฆาต อ. มาน
และปัญญาแมทั้งสองนี้ อิติ มีอยู่ ยมส์ ปุคคลม์ ในบุคคลใด โโล