ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำนี้พรหมสุคนธ์ ที่ถูกกฎหมาย ภ ส - หน้าที่ 153
เป็น ภาคีสุพรหมสุ ครับเมื่อพรหมสุ ก. ผู้เป็นพี่น้องชาย
อุตสุ นาม ชื่อว่า ๔ องค์สนเดสุ คำอยู่ สุตา อ.พระศาสดา
อาวา ไม่ติรสแล้ว กนิฤิ จวน ซึ่งพระดำรงอะไร ๆ ปฏิญาณ ทรง
เป็นผู้ป็นที่ตั้งเฉพาะ เคลือบพรหมกัน ของพรหมสุ ท.เหล่านั้น
นันเทียว ชาติ เกิดแล้ว อิตติ ดังนี้ สมุฏฐานู่ ให้ตั้งขึ้นพร้อม
แล้ว ทมุตภาย ในธรรมภา ๆ สุตา อ.พระศาสดา อนุตตา
เสด็จมาแล้ว ปฏิฤา ตรัสถามแล้วว่า ภิกขเว คู่อภิขุณฑ์ ท. ดุมเห
อ.เธอ ท.สนุนินฺนู เป็นผู้ตั้งประชุมกันแล้ว ถกฺ ด้วยถ้อยคำ
กาย นู อะไรหนอ อตุ ย่อมมี อเธริ ในกาลนี้ ดิด งิน คง
(จบ) ครั้นเมื่อคำว่า (มูย) อ. ข้าพระองค์ ท.(สนุนินฺนู)
เป็นผู้ตั้งประชุมกันแล้ว อินาย นาม กาย ด้วยถ้อยคำนี้ อนุฯ
ย่อมมี (เอธิ) ในกาลนี้ อิติ ดังนี้ (เหตุ ภิกฺุญฺ) อนุภาพ ท.
เหล่านั้น ฤดูตก กรุงเทพมหานคร แล้ว วดา ตรัสถามว่า ภิกฺเว คู่อ่อน
ภิกฺุ ฯ อะห์ อ. เธอ อาทิสุกโต ไม่ประชุมร้อยอยู่ ทุภสุ ชนสุ
ในสาน ท. ผู้ประทุมร้ายแล้ว มน บนฺุติพลน สมานาคตดา เพราะ
ความที่แท้เราเป็นผู้มากพร้อมแล้ว ด้วยถ้อยคำอันดี จิตดูอา
เป็นผู้ป็นที่ตั้งเฉพาะ มหาสุข ของมหาชน โหมเอา ย่อมเป็นนั่น
เทียว อิติ ดังนี้ อาหาร ตรัสแล้ว คำนี้ ชิงพระรากา อิม นี้ว่า
โว ปุคคล อ. บุคคลใด อนุภ์ ผู้ไม่ประมุ่ง-
ร้ายแล้ว ติดฤทธิ ย่อมอดกลั้น อุโก้ จึ่ง