ประโคมพระธรรมบรรทุกธรรมา : หน้า 116/194

ประโคม – คำฉัติพระธรรมบรรทุกธรรมา ยกศัพท์เปิด ภาค ๔ – หน้าที่ 115 ของชน ท. ผู้แจ้งอยู่ คือล่า ปฏิตาน่า ของบันฑิต ท. นั่นเทียว (ศาสส์ ปีปาโมซสุก) อมตเมานิพานสมปกฎตา เพราะความ ที่แห่งมีตีและปราโมทย์นั้น เป็นธรรมชาติของสัตว์ให้ถึงพร้อมซึ่งมหา นิพพานอันเป็นอมตะ (โหตุ) ย่อมเป็น อิด ดังคั้น (ปาสุต) แห่ง บทว่า อมติ อดิ ดังนี้ ๆ (อุดโถ) อ. อรรถว่า อย่ำ ธมโม อ. ธรรมนี้ อาท เป็น เบื้องต้น (โหติ) ย่อมเป็น คือว่า อิทธิ ปีปาโมชฺ อ. ปีติและ ปราโมทย์นี้ บุพพุทธจาณ เป็นฐานะมีนเป็นเบื้องต้น โหติ ย่อมเป็น คุตฺ แห่งพระคาถาว่า ตราฯามาที ภควติ อิดิ ดังนี้ ๆ (อุดโถ) อ. อรรถว่า ปฏิทิกฏิกฺญูนา แก่ภิกษุผู้เป็นบุตรทิต อิพสฺมิ สาสนา ในพระศาสนานี้ (คติ) ดังนี้ (ปฏทูสส) แห่ง หมวดฉลองแห่งว่า อิธ ปญฺญสฺส อิติ ดังนี้ ๆ อีกนี ในกาลนี้ (สุดตา) อ. พระศาสดา ทาสเสนโต เมือจะ ทรงแสดง ปุพพุทธจี้น ซึ่งฐานอันมีในเบื้องตัน วุฏฺ อันอันพระองค์ ตรัสแล้วว่า อานี เป็นเบื้องต้น อิด ดังนี้ ต นั้น อาท ตรัสแล้ว (วนัง) ซึ่งพระคำสลับม้วนว่า อนุรึฏฏคติ อ. การุมมรองซึ่ง อินทริย์ อิติอาทิ ดังนี้เป็นต้น ๆ ที่จริงอยู่ ดูปริสุทธิสีโล อ.ศิล คือความบริสุทธิ์ ุ ๔. ปุพพุทธจาณ นาม ชื่อว่ารุนอันมีในเบื้องต้น ๆ อินทรียัลโล โล การสำรวมซึ่งอินทรีย์ อินทรียุตต์ อิดิ ชื่อว่า การ อุ่นครองซึ่งอินทรีย์ ตกฺต คาถา ในพระคาถานั้น ๆ