พระอิมาและความสำรวมของภิกษุ : หน้า 87/194

ปรโ โ ต ค่ะ พระอิมา พระมีมงุรสอราก ยกศัพท์แปล ภาค ๔ หน้า 86 เอโก เป็นคนเดียว สนุโมโต เป็นผู้มีดียดี แล้ว (โหติ) ย่อมเป็น (ปณุทิตา) อ. บัญทิต ท. อาชู กล่าวแล้ว คำ ถอนุ่ง ลุกส์ ซึ่งบุคคลนั้นว่า กิญ ญ์ เป็นภิกษุ (อดี) วันนี้ อดี งนี้ ๆ (อดี) อ. อรรถว่า หฤุตสูญโต ชื่อว่าเป็นผู้สำรวมแล้ว ด้วยมือ อาวุธ เพราะความไม่มี หฤุดีมานี อาทาราน วา แห่งอาราร ท. มีการยังมือให้สนั่นเป็นต้น หรือ หฤุดอา ปุสส ปุราณที การณาวา หรือว่าแห่งเหตุ ท. มีการประหาร ชีชชน ท.เหล่านี้ ด้วยมือ เป็นต้น (อดี) ดังนี้ ฐกู ปกส ในบท ท. เหล่านั้นนาา (ปทสส) แห่งวาว่า หฤดสูญโต อดี ดังนี้ ๆ นโย อ. นัย เอโอโจ นี้นั่นเชียว ทุติปโตร แม้นบบทที่สอง ๆ ปน ก็ วาจาสบุญเอ๋อว่าเป็นผู้สำรวมแล้วด้วยอาวา อารณโต เพราะอันมิธารา มูฬาวาทที่นี วิจุตจุริตา ซึ่งวิจุตจริต ท. มี มูฬาวาทเป็นต้น วาจา ด้วยวาจา ๆ (อดี) อ. อรรถว่า สงบุตตกลาว เป็นผู้มีอัศจรรย์อ่อน สำรวมแล้ว (อดี) ดังนั้น (ปทสส) แห่งวาว่า สงบุตตโม อดี ดังนี้ ๆ อุตมา อ. อธิบายว่า อาการโก เป็นผู้ไม่มุ่งทะทำ กายลน-สีสกิปนกบฎิการที่นี อาการา ซึ่งอาการ ท. มีการงายภายให้หวั่น ไหวและการอันซี่ระและวิการแห่งคือนั้น อดี ดังนี้ ๆ