ความหมายและอรรถของพระบรมปฏิญญา : หน้า 54/194

ประโยค ๑ คำฉันพระบรมปฏิญญา ยกพี่พระแปล ภาค ๔ หน้า ที่ 53 กรรมของนี้ด้วยนี้ ( ตุสุด ปุกุลสุด ) ของบุคคล นั้น อนุติโม เป็นกายมิใช่ที่สุด ( โหติก) ย่อม เป็น โย ปุกโล อ บุคโล วิฑฺฒนฺโน ผู้มีดำหาไปปราแล้ว อนาทโน ผู้ไม่มลื่นมัน นิรุติปทโภวิต ผฺูลาดในบทแห่งนิรุติ อกุ-ราณ สนุนปิต ชุณญา จ พิริญํ ซึ้งอันประชุมแห่ง อักษร ทาง ด้วย ( อุยาราณ) ปุพพารนี ชุณญา จ พิริญํ ซึ้งเบื้องต้นและเบื้องปลาย ท. แห่งอักษร ท. ด้วย โส เว ปุคคล อ. องค์นั้นแลอง คอนุติมาริโร ผู้มีสีระอันเป็นที่สุด ( มย) อันเรฺา จูจิต ย่อม เรียกว่า มหาปัญญา ผู้มีปัญญามาก ( มหาปุโรโฺโล) เป็นมหาบูรพ อิต ดั่ง อิต ดั่ง นี้ ๆ อติโต อ. อรรถว่า อนุตฺตโ อ. ความเป็นแห่งพระอรหันต์ นิฏฺฐิ นาม ชื่อลาวสำเร็จ ปุพพกิจาน แห่งบรรพชิต ท. อิฐสมิ สานในพระศาสนา คไต ผฺูล้นแล้ว คือว่า ปฏิโต ผู้บรรลุแล้ว ดำ อรหตุ ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหันต์นั่น อิตฺ ดั่งี้ ตก° ปกุส ในบท ท. เหล่านั้นหนา ( ปุทวยสู) แห่งหมวดสองแห่งว่ъ นิฏฺฐิ คไต อติ ดั่งนี้ฯ ( อตฺโตร) อ. อรรถว่า อนุตฺตโสิ ชื่อว่าผู้ไม่สละด้วยดี อภาวน เพราะความไม่มี ราคาสนฺฑาสถิ น สนฺผาสถิ แห่งความสงบดี ท. มีความสงบด้วยดีคือระเป็นดัง อพฺภนุเร in ภายใด ( อิตฺ) ดังนี้ ดิถี ตุกุ ปกุส ในบท ท. เหล่านั้นหนา ( ปุทวยสู) แห่งหมวดสองแห่งว่ъ นิฏฺฐิ คไต อติ ดั่งนี้ฯ