คำฉิทเป็นพระอินทร์ทิพย์ยอดพิมพ์ภาค ๓ : หน้า 45/194

ประโยค ๑ คำฉิทเป็นพระอินทร์ทิพย์ยอดพิมพ์แปลง ภาค ๓ หน้า ๔๔ ของอาจารย์ ชื่อว่าศาปโมภัย ในเมืองตักสิลา พาเอาแล้ว ซึ่งธีดา ผู้อ่านอาจารย์นั้น ผู้นี้แล้วแล้ว ไปอยู่ สู่เมือง พรานสี ครับมือนี้ว่า แม่งามผู้เจริญ อ.เธอ จงนาม วังคำ ดังนี้ อันนิติชื่อวุฒิบุคคล คงแล้ว ซึ่งโจร ท.๕๐ ห่อน หนึ่ง ด้วยลูกคร ท.๕๐ ห่อนหนึ่ง ที่ปากแห่งดง แห่งหนึ่ง ครับ เมื่อ ลูกคร ท. สั้นแล้ว จับแล้ว ซึ่งโจรผู้เจริญที่สุด ยังโจรผู้เจริญที่ สุดให้ชมแล้ว บนบกด้านในว่าแล้วเป็นผู้นหญิงนั้น กระทุ แล้ว ซึ่งความดีในโจรผู้นั้นเห็นแล้วในขณะนั้น วางไว้แล้ว ซึ่งด้านแห่งดง ในมือของโจร ให้ตายแล้วในกลอนอันลง ไปแล้ว คือว่า ในกลอนแห่งตนเป็นนิติทิพย์ชื่อวุฒิบุคคลด้วย โจรน ติ อดิฏิ อาจาย คุณเขตุ เน็น อดิฏิ อดิฏิ อุณู ปุริส ลิขิต อุดโน สมาอ (มารานนท์) วิบ มารานุตติ ก็ ปโยชน์ เม อามาย อดิฏิอ อิต (จินตดดา) เอก นที ที่สวา โอริเมติ ติ อดิฏิ ธมุตา ตสา อดิฏิเม ฑ ฑิต อาณา ค้ำ ฑ่อน อิเดอา ขน โหติ ยาว อา ฝากุกา อุดดารมิ อติร (วาตา) ดุตาเอว ชาน นิ อดิฏิ ปาย คมนาวา จ ซึ่งความเป็นอึ่นอ้น อันโจร ผู้หาเอา ซึ่งหญิงนั้น แล้วไปอยู่ คิดแล้วว่า อ.หญิงนี้เห็น แล้ว ซึ่งบูรพอัน ยังแม่เรา จักให้ตาย เพียงดังว่า ยังสมบ์ ของตน ให้ตายอยู่ อ. ประโยชน์อะไรกของเรา ด้วยหญิงนี้ ดังนี้ เห็นแล้ว ซึ่งแม่น้ำสายหนึ่ง พักไว้แล้ว ซึ่งหญิงนั้น ที่อ้างอิงในฝังใน คือเอา แล้ว ซึ่งสิ่งของ ของหญิงนั้น กล่าวแล้วว่า อ. เธอ จงมี ในที่นี้