ความสำคัญของการตอบสนองและการไม่ตอบสนองในหลักปรัชญาพราหมณ์ : หน้า 137/194

ประธานแล้ว จึงยืนอยู่แล้ว คือว่า น อเกยู ไม่ควรกระทำ โกบิ ซึ่งความโกรธ สุตมิ คิหลูพรามเดน ในพราหมณ์ผู้เป็นศาสดนัน อิติ ดังนี้ (ปทูษสต) แห่งหมวดสองแห่งว่า นาสุ มูจิอา อิติ ดังนี้ ๑ (อุตโต) อ.อรรถวา อ๋อ อ.เราครหาม ย่อมติเตียนน หนุตาริ พราหมณ์นี้ ซึ่งพราหมณ์ผู้ประพาร จิฬาวพราหมสู คือ พราหมณ์ผู้เป็นอมตภาพ (อิติ) ดังนี้ (ปทูส) แห่งว่า ธิโด ติ พราหมณ์สู อดิ ดังนี้ ๒ (อุตโต) อ.อรรถวา ปนะ ก็ โย ปุณคโล อ.บุกกลไ ปฏิบุปทรนโต ประหารถอยู่ ตุ ปุกกล์ ซึ่งบุคคลนั้น ปรหณ์ต ผู้ประหารถอยู่ มูจิ อิติ ชื่อว่ายอมนเจอ เวร ซึ่งเวร อปลุโร ในเบื้องบน คฤสล ปุกกลสต ของบุคคลนั้น อ๋อ อ.เราครามเวา ย่อมติเตียน นั่นเทียว ติ ปุกกล์ ซึ่งบุคคลนั้น คติได ปรหาตบุคคลโต กว่า บุคคลผู้ประหารถ มันนอ (อิติ) ดังนี้ (ปทูส) แห่งว่า ติโด ติ อิติ ดังนี้ ๓ อุตโต อ.อรรถวา อุโคสนุ อุปโคส นู ฮา อ. การไม่ตอบ ซึ่งบุคคลผู้อยู่หรือ ปรนดา ปุกกลิ อุปปฏิปจรณ์ วา หรือว่า อ. การไม่ประหารถ ซึ่งบุคคลผู้ประหารถอยู่ จีณา- สวสส แห่งพระนิพาลพ ๓ ใค เอด อุปโคสนุปฏิปหรณ์ อ.การไม่ตอบและการไม่ประหารถนั่น เสยโย เป็นคุณชาต ประเสริฐกว่า น คิยจิ ไม่น้อย คือว่า อุปมตตกใส่ เป็นคุณ