ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ คันฐิพระอิ่มมะปัตถูฏก ยกพัชะแปล ภาค ๒ หน้า 81
สำรวมแล้ว มุสาวาทรวมมณีทิ้ง วิสิฐิ เพราะวิสิฐิ ท. มิดดนา
เป็นเครื่องดิ่นวาณกุสาวาทเป็นต้น (อุปประชุนเดติ) อันเกิดขึ้นอยู่
(สุทธิ) พร้อม (ตาย โจปนาวาย) ด้วยโจปวาวนั่น (โหติ)
ยอมนเป็น ๆ
อภิชฌามาโวย อุตสาหะ อ. อุณสุมมา อ. อุณหสุมมาเป็นต้น
สุทธิ พร้อม มนา พร้อมใจ อุณเยน อื่น ชวนมนโต จากใจอวด
แน่นไป ณฤด ย่องไม่มี เดดฤอุ ปีทุกา ในหนวดสองแห่งบง
แม่นัว มนสา ลำไร อิติ ดังนี้ ๆ ปน แต่ว่า ตุ วาระ อ. วาระนั่น
(ภิญูนา) อลุสุ ชื่อว่าเป็นวาวอันภิญญูไม่สำรวมแล้ว อภิชฌาทที
อุตสาหะทิ้ง เพราะอุสุธรรมธม ที. มืองิธรรม ท. มิดดนาเป็นต้น อุปประชุนเดติ คันเกิดขึ้นอยู่ ชวนกณฺณ ในบณะแห่งชวนบิต มินาวาร ในโมนาวาร
(โหติ) ย่อมเป็น ๆ
อุตโต อ. อรรกว่า ลำไร โลโร อ. การสำรวม สุพเคราะห์
ทาวเรสุ ในวาระ ท. แม้ทั้งปวง จตุุพวาราที่สุด มีวารคืออัญญะ
เป็นต้น เดส เหล่านั้น สภู เป็นคุณยังประโยชน์ให้สำเร็จ (โหติ)
ย่อมเป็น (ดีด) ดังนี้ (ปทวอาสด) แห่งหลายสองแห่งบวกว่า สาธุ
สุพุทฺคิ อติ ดังนี้ ๆ