การตีความคำสอนในพระพุทธศาสนา : หน้า 100/194

ประโยค ๑ - คำณิฐิพระมิมฑุธรุก ยกศิพห์แปล ภาค ๔ หน้าที่ 99 ภาริ อันหนัก เท อันเธ กำ ทำแล้ว อติ ดั่งนี้ อาตาย ถือเอาแล้ว อุตมฤกษ์โภชนา จึ่งถากแห่งโภชน่อันองค์พระโภคแล้ว ทั้งถึง คุณตา ไปแล้ว สนุกี สุบักี สุบู ของพระสาตา (อท) กราบทูลแล้วว่า โดดม ข้าแต่พระโดม โก ผู้เจริญ อ่ำ อ. ข้าพระองค์ ทุฏวา ใหแล้ว อดิ กาม ท่าน ซึ่งงานอันเลิศ ธนสุข ในฐานะ ท. ปุณฑรี, ภูมิโช ไปฺธมี บรโภคอยู่ จ ก็ ภาคุตโภทโล อ. ส่วนแห่งกัล เอโก ส่วนหนึ่งเที่ยว ม อ ข้าพระองค์ ศึดิดุวา แบ่งแล้ว มญฺดา ในทามกลาง อิท โภฤษาโต แด่ส่วนนี้ ภูติผล บรโภคแล้ว ภาคต โภฤษาโต อ. ส่วนแห่งกัล เอโก ส่วนหนึ่ง ออสฺกฺโช เหลือผงแล้ว (โดดม) อ. พระโดม ปฏิคุณตาม ของทรงรับเอา อิทิม ภูติ ดังนี้ ม ของข้าพระองค์คือดีริดิ ดั่งนี้ๆ สุดา อ. พระศลอด อวดาๆ ไม่ตรัสแล้วว่า อโฑ อ. ความ ต้องการ อุจฺจูรดกตน ด้วยก็อันเป็นเดน ตา ของท่าน น (อทฺ) ย่อมไม่มี ม เหกา อดิ ดั่งนี้ วฏวา ตฤสแล้วว่า พุทธมณฑู คู่อน พราหมณ์ อุดปี อ. ส่วนเลิศดีดี มญฺดา ภูมินิฺทวา (ตุยา) ภูฏ- ภุตติ อ. วัดอันอันท่านแบ่งแล้ว ในทามกลาง บรโภคแล้วก็อดิ อนุวจี เป็นภัตสมควร มุขเอว แก่กันเทียว (โหติ) ย่อมเป็น วิภำภุตุปน โทษี แม้อ. ก้อนแห่งภัตอันมิในเบื้องหลัง อนุวจีโ เป็นของสมควร มุขเอว เหน่านั้นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น พราหมณ์ คู่ก่อนพราหมณ์ ที่ เพราะว่า มัย อ. เรา ท. ปรทุตดูปวิซีริน เป็น ผู็เข้าไปอาศัยตั้งอันองค์บุคคลอื่นให้แล้วเป็นผู้โดยปกติ เปตสิโลา