ความเข้าใจในภาษาอันซับซ้อน : หน้า 163/194

ประโยค - คำฉันพระทรงมาที่ถูกต้อง ยกพัทเทปล ภาค ๔ หน้า 162 ย่อมกล่าวว่า อจุจ วงษ์ ซึ่งจำอันดัง ภาค ๑ ย่อมกล่าวว่า นิอิ วงษ์ ซึ่งจำอันต่ำ ภาค ๑ ย่อมกล่าวว่า อาววิจิ วงษ์ ซึ่งคำอันเปิด เหมาย ภาค ๑ ย่อมกล่าวว่า วิวิจิ วงษ์ ซึ่งคำอันสลับ (โสร้วน) ย่อมกระทำ (นิมติคุ) ซึ่งมีมิติ นางเจน ด้วยการฟ้อน คีดน ด้วยการขับร้อง วาทิตเตน ด้วยการประโคม โรโทเตน ด้วยการร้องให้ วิลิสเตน ด้วยการเจื่องราย วิวิลิสเตน ด้วยการแต่งตัว ชมพูติ ย่อมชักซึ เปลวพูด คีดิ ขาเลี ย่อมสะเอวาให้ ไหวหวั่น คูหยกทุกข์ จาดดี ย่อมขับแต่งตะอนบุคคลพี่ถือเอาให้ หวั่นไหว วิวิติ ย่อมเปิด อูรู ซึ่งอ่อน ปัททิต ย่อมปิด อูรู ซึ่งอ่อน ปีหิต ย่อมปิด อูรู ซึ่งขาอ่อน ทูลสเตน ย่อมแสดง ณ ซึ่งนม ทูลสเตน ย่อม แสดง กถิ ซึ่งรักเรี ทูลสเตน ย่อมแสดง นกิซ ซึ่งสะดือ นิบบนติ ย่อมขับ ขนบา อายู ซึ่งนัยกดดา อุจฺจิ ฏอจิ ย่อมพา ภูวา มฤคิ นิลลาสตติ ย่อม ยืนให้แลบออก มุนดุจิ ย่อมเปลือง ทุสฺส ซึ่งผ้า พนธติ ย่อมผก คุสุ ศิริ ซึ่งผีระ มุนดิ ฏอจิ ย่อมเปลือง ศิริ ซึ่งอีรสระ พนธติ ย่อมผก ศิริ ซึ่งศรีสะ อิติ คันติ คติ ยืนอยู่แล้ ปุโรโต ข้างหน้า ตสุส สิรส เฟรรสฺ ของพระเกษรนัน อาท กล่าวแล้ว คำี ชิงกลา อีม ีนี้ว่า เวสียา อ. หญิงแพศยา ปาณา มีท่า อลุสุตตตา อันอนุญาตกะทำแล้วด้วยครังอันดล อารุวก พระ แล้ว ปฏุกู สู่เมืองเก่า ท. ตุริป มม ทโรง