คำฉินพระบำมาทุ่งขวาก : หน้า 32/194

ประโยค ๑ - คำฉินพระบำมาทุ่งขวาก ยกพัทแปล ผก ๒ - หน้าที่ ๓๒ สตฺว อ. พระศาดา ญาณวา ทรงทราบแล้ว สตฺวา เขมาย ตสมี รูป อุปปนุพุมาด ซึ่งความที่แห่งพระเทวะพระนามว่า เมานั้น ทรงเป็นผู้มีพระมานอันมาก อันเกิดขึ้นแล้ว ในรูปนั้น สตฺวาโอโเม เมื่อจะทรงแสดง ด รูป ซึ่งรูปนั้น ปรมาจาริทิวา ด้วยอำนาจแห่งวิญญาณเป็นต้น ทสุตส ชรงแสดงแล้ว กฎวา ทรงกระทำ อูฐิมุตตาวาสนะ ให้สิ้นสุดลักษณะว่ากระดูก ปรโยชนา ในกาลเป็นที่สุดลง เหตดา วุตตินเยว ตามนัยแห่งคำอธิบายข้างเจ้า กล่าวแล้ว ในภายใต้นั้น เทว๎ ๑ พระเทวะพระนามว่าเทวา ทสุตวา ทรงเห็นแล้ว ดรูป ซึ่งรูปนั้น จินต์สา ทรงดำริแล้ว ด รูป อ. รูปนั้น เอราวปี นาม ชื่อแม่อันมีรูปลอยนี้ ปฏติ ถึงแล้ว ขยาย ซึ่งความสิ้นไปและความเสื่อมไป มุทุตนเอง โดยครูเดี่ยว นั่นเทียว สโร อ. สระะ อิมสม์ รูป ในรูปนี้ นุดี วด อ่ยม ไม่มีหมอ อิติ ดังนี้ ๆ สตฺวา อ. พระศาดา โอโลเกตวา ทรงแสดงแล้ว จิตตาว่า รึ ซึ่งวารแห่งจิต สตฺวา เขมาย ของพระเทวะพระนามว่าเมานั้น วตา ครัสแล้วว่า เขม คู่อื่นเขามา คู่ อ. เธอ จินต์สา คิดแล้วว่า สาโร อ. สาระ อิมสม์ รูป ในรูปนี้ อุตติ เป็นอยู่ หรือ อิดิ ดังนี้ อิกนิน ในกาลนี้ คู่ อ. เธอ ปสุส จงดู อุตส รูปสาส นิสสราวว่า ซึ่งความที่แห่งรูปนั้น เป็นรูปมีสาระออกแล้ว อิติ ดังนี้ อาหาร ตรัสแล้ว กน่ิ ซึ่งพระคาถา อิม นี้ว่า