ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉีฟพระธรรมปิฎกอภิวุฒิ ยกพักเปล่า ภาค ๔ หน้าที่ 191
เอกน วุฒญา ด้วยเรื่องหนึ่ง เตน ภควา
อันพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น มหาสันติ ผู้ทรง
แสวงหาซึ่งคุณอันใหญ่โตบิดา อุตสตจอวิมิน
ผู้ทรงยังสังจะสีให้เป็นแจ้งโดยปกติ ภิกษา
ทรงภายิตแล้ว ย กุล อ. คุกอัปปใด มยา
อันนำพาเป็ วิรตา ผู้อยู่ ปลายา ในปราสาท
สิทธญูสถ รณโภ ของพระราชพระนมวาสิฤิญฐ
วิหาร ในวิหาร อธิฐาน คตญญา การิญฺมึ
อันอันพระราชผูญใหญ่ ผู้ทรงพระกตัญญู ทรงยัง
บุตรให้กระทำแล้ว กสิณบุตร ผูกรทำอยู่ อจุภูติ
ซึ่งอธรดกดอ เถิด นี้ ดาล คาถา แห่งพระคาถา
ท.เหล่านั้น อุตตพยชนสมปูน ให้ถึงพร้อม
แล้วด้วยอรรถและพยัญชนะ สนุมมิล ให้มีมตินา
ออกแล้ววดีตี ปาเลียน ตามพระบาลี ทุษฎสุตติม-
ปลามาย อันมีพระบาลี ๗๙ เป็นประมาน ภาค-
วารติ โดยภาณวาร ท. อุตตโย จ เพื่อประโยชน์ด้วย
ทิยาย จ เพื่อกอุถลด้วย โลกสุด แก้วารโลก
อุตตโน สุนุมมุภูติดกมตา เพราะความทีแห่ง
คนเป็นผู้ใคร่เพื่อความตั้งอยู่แห่งพระสัทธรรม
โลกนาภส ของพระโลกนาฯเจ้า ปฎุต บรรลุแล้ว
สงฺปปา อ. ความดำริ ท. กูลา อันเป็นกุล