คำสอนของพระอริยเจ้าในพระศาสตา : หน้า 152/194

ประโยค - คำจุฬา ธรรมปิฏกถวัลยวัตถุถา ยกพัทธเปล ภาค ๔ หน้า 151 โศก โศกา ข้าแต่พระโศกา ตู๋ อ. พระองค์ โรงจิต ย่อมทรงขอบใจ วชิ ซึ่งการาม่า กิเลส สุก ชมพูสุ ชื่นธรรมะอะไร เอกรามสุข อันเป็น ธรรมอันเอก อิติ ดังนี้ ๆ อด ครั้งนั้น สุตสา อ. พระศาสตา พุทธโรโต เมื่อจะทรง กระทำให้แจ้ง ปอทุ ซึ่งปัญหา อสส พราหมณสุข แก่พราหมณ์นั้น อาหาร ตรัสแล้ว กาลี ซึ่งพระคาถา อิม นี้ว่า (ปุคคลโล) อ. บุคคล มุตวา ม่าแล้ว โกฐ์ ซึ่ง ความโกธร สติ ย่อมอนน สุข เป็นสุข มุตวา ม่แล้ว โกษ์ ซึ่งความโกธร น โลจิต ย่อมไม่ เศร้าโศก พราหมณ ดูก่อนพราหมณ์ อริยา อ. พระอริเจ้า ท. ปสาสนจิต ย่อมสรรเสริญ วชิ ซึ่งการมา โกธุสุด ซึ่งความโกธร วิสาสุสุ อัน มีรุกเป็นพิษ มุทธรุกสุด อันมียอดหวาน ที เพราะว่า (ปุคคลโล) อ. บุคคล มุตวา ม่าแล้ว ติ โกษ์ ซึ่งความโกธรนั้น น โลจิต ย่อมไม่ เศร้าโศก อิติ ดังนี้ ๆ โอ่ พุทธาคมโต อ. พราหมณ์นัน ปฏิฑูตา เล่อนไสแล้ว สุตุร ฯ ในพระศาสตา ปพพิฏฐาน วงศ์แล้ว ปาปูนิ บรรลุแล้ว อรหัตติ ซึ่งความเป็นแห่งพระอรหัน ต๎ อก ครั้งนั้น อกโกลกภา-