พระธัมมะและความหมายในธรรมะ : หน้า 108/194

ประโยค คำนี้พระธัมมะที่ถูกต้อง อก พักแปล เปิด ภาค ๙ หน้า 107 ในพระปฐมโภคด้วย อาทิตย์ เป็นเบื้องต้น ตรต อมตะเมในธรรมอันไม่ตายแล้วนั้น ภคติ ย่อม มี ภาณุโภน แก่ภิญญา ปูญญาสุ ผู้มีปัญญา ธิ สานในพระศาสนานี้ ติว อ.เถอ ภวสุต จงคบ มิตเต ซึ่งมิธร ท. กุลยเน ผู้ดำรงาม สุขาริสเช ผู้อ้อมิพิถอมดอพแล้ว อนุเกติท ผู ไม่เกี่ยวคาร้านแล้ว (ภิกษุ) อ.ภิญญ ปฏิสญาณ- อุฏติ พึงเป็นผู้ประพฤติในปฏิสันถาร อุต ส พึง เป็น อาจารกุลโล พึงเป็นผู้ลาดในอาจาระ ลิยา พึงเป็น ตโต เพราะเหตุนี้ ตุ อ.เถอ ปโมชุพฤกโส เป็นผู้มาก้วยปราโมทย์ (หุตวา) เป็น กิริสิลิ จักกระทำ อนุต ซึ่งที่สุด ทุกบูรณ แห่งทุกข์ อิติ ดังนี้ ๑ (อุโท) อ.อรรถว่า (ปุคคลโต) อ.บุคลก โรโนโต มฺแม กระทำอยู่ มม์ ซึ่งกรรม เมตตามุขฐาน ในกรรมฐานอันประกอบ แล้วด้วยเมตตา เมดตาเสน ติกถุกฐกฺฐาน นิจพุทธิติวา สิโตติ แม่ผู้ผดาบอันประกอบด้วยหมวดสามและหมวดสี่ให้บังเกิดแล้ว ด้วย อำนานางหมวดตา คำรงอยู่แล้ว เมตตาวิริยา นาม ชื่อว่าเป็นผุ่มใดอยู่ ด้วยเมตตานั้นเทียว (โหติ) ย่อมเป็น อติ ดั่งนี้ ตุตด ปกาส ใน บท ท.เหล่านี้หนา (ปทสู) แห่งบงว่า เมตราวหาร อิติ ดังนี้ฯ อุตโท อ. อรรถว่า ปณ กิ โย ภิกญู อภญฺด ปณฺณ โน เปน