ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ - คำนี้พระอิ่มปทุมถิ่นถูกรางวัลคำแปล ภาค ๔ หน้าที่ 31
เรื่องพระนางเมขาม
๖. ๒๕/๕ ตั้งแต่เมขามิ เทวี ปวิสนา วด อิติสม เป็นดังไป
เทวี อ.พระเทวี เมขามิ แม่พระนางว่ามาเมขานา ว เสด็จเข้าไปอยู่เทียว ทิสวา ทรงเห้นแล้ว ด อิติสิ่งหญิงนั่น จินตวา ทรงดำริแล้วว่า (ชน) อ. ชน ท. วนุติ ย่อมกว่า ว่าสมาคมผูโซ อ. พระสมาคมสัมพุทธเจ้า กษัตริย์ ย่อมตรัส โท้ สังกาย รูปสุต ของรูป อิต ดังนี้ จวี้ อิติ อติ ด อ. หญิงนี้ วิฒมานา ฑิตา ยืนพออยู่แล้ว สนุกา ในที่ใกล้ อสุ สสมาคมสมพุทธสุด ของพระสมาคมสัมพุทธเจ้านั้น อ้วน อ. เศษน อุณมิน ย่อมไม่เข้า ถึง กลกาบิ แม้ซึ่งส่วนแบ่งเสือ อภิสุรา อิติยาม ของหญิงนี้ อิติ เรียต รูป เรืองแปด รูปนี้ อื่นสิล อันเน้นน น มาม ทิฏจอุพุพ เป็นรู้อเรา ไม่เคยเห็นแล้ว (โต) ย่อมเป็น (ชน) อ. ชน ท. อพวกอิจฉานุติ มนูญดา ชะรอยจะกล่าวคู่ สุตตรา ซึ่งพระศาสดา อญุตมา วานนฺ ด้วยคำอันไม่มีแล้ว อิติ ดังนี้ อนิสามวา ไม่ทรงพิจารณาแล้ว กลกาบิ แม้ซึ่งเสียงแหล่งอ่อม่า ตกศกสูต ของพระตกกา โอโลยมานา อุตฺธิ ได้ประทับขึ้นทรงแลดูอยู่แล้ว ตอ อิติ อดีติ ซึ่งหญิงนั่นนั่นเทียว ๆ