พระบิดา: คำฉันท์แห่งพระบิดา : หน้า 53/194

ประโยค ๑-๓ พระบิดา- คำฉันท์พระบิดามาปฏุษยก ยกศัพท์แปล ภาษา ๗- หน้า ๕๒ เรื่องมาต ๘. ๗๕/๕ ตั้งแต่ สตรา คุรุภูมิ นิปลโน ฯ สัส มารกว่า เป็นปีนไป. สตรา อ. พระศลา นิปลโน ทรงบรรมแล้ว คุรุภูมิ ในพระคันภูมิ อนฺฎวา ทรงทราบแล้ว สัส๓๖ หฤโณ มารกว่า ซึ่งความที่แห่งช่างนั้นเป็น มาร วตวา ตรัสแล้วว่า มาร คู่คอมมาร สตหหสาเปอิ แม้นั่นแสน ตาทาสนา ชนา๘ เ หน้าช น ท. ผู้เป็น กับด้วนท่าน น สตรา ไมอาจ ภ์ อุปอาทุต เพื่ออ้นียความกลัว ให้เกิดขึ้น ปุตตสุข แก่นุร ม ของเรา ที่ เพราะว่า ปุตโต อ. บุตร เม ของเรา อนุสฺตา เป็นผู้ไม่ละดั่งด้วนโดยปกติ วิตตนฺโห เป็นผู้ติุนาหาไปปราศแล้ว มหาวิริยา เป็นผู้มีความเพรียงใหญ่ มหา. ปุญโญ เป็นผู้มีปัญญามาก (โหติ) ย่อมเป็น อดิ ดังนี้ อาสs ได้ทรงภายแล้ว คำ๓๘ ซึ่งพระคาถา ท. อิมา เหนานี้ว่า โดย ปุตกโล อ. บุคคลใด คติ ถึงแล้ว นิถุ ซึ่งความสำเร็จ อนุตสฺส ผู้ไม่ละดั่งด้ว๎ ดีโดยปกติ วิตตตคุโฑ ผู้มีกิเลสเพียงดังวาเนิน อจฺจุนิท ได้ดัดแล้ว ภาวสลานี ซึ่งลูกครรอันมีปกติยังสัตว์ ให้ไปสู่พา พ. อย สมุจสโย อ. ถายอนฺต์เป็นที่อ่อน