การสำรวมหรือการไม่สำรวมในพระพุทธศาสนา คัณฐีพระธัมมปทัฏฐกถา ยกศัพท์แปล ภาค 8 หน้า 80
หน้าที่ 80 / 194

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เปิดเผยความสำคัญของการสำรวมหรือการไม่สำรวมในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายภาค ๑ หน้า 79 ว่าการไม่สำรวมหรือการสำรวมห ย่อมมีผลต่อจิตและการดำเนินชีวิต การไม่สำรวมอาจนำไปสู่ความไม่เชื่อและการเกียจคร้าน ในขณะที่การสำรวมหรือการมีสติสามารถส่งเสริมจิตใจให้มีวิถีทางที่ดีขึ้น ซึ่งเป็นแนวทางที่จะช่วยให้ผู้ปฏิบัติได้ผ่านอุปสรรคและมีสติอยู่เสมอ อนึ่งยังมีการกล่าวถึงความไม่รู้และผลกระทบที่จะเกิดขึ้นจากการขาดการสำรวม ที่อาจทำให้ความคิดและการตัดสินใจถูกบิดเบือน

หัวข้อประเด็น

-การสำรวมหรือการไม่สำรวม
-ความสำคัญของสติ
-ผลกระทบจากการไม่สำรวม
-แนวทางการปฏิบัติ
-พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค ๑ - คำนี้พระอุ้มพระจุฬา ยกพิพัฒน์แปล ภาค ๑ หน้า 79 ปณ กี ล้าวโร วา อ.การสำรวมหรือ อลำโร วว่า อ. การไม่สำรวมห น อุปปชซติ ย่อมไม่เกิดขึ้น จงญทวาททีสุดอา ทวารสต ในทวาร ท. มีวารืออัญญเป็นต้นนั้นเทียว ปน แดวา เอโส ล้วราวัล อ. การสำรวมหและการไม่สำรวมห์ (ปณุทิตน) อันบน- ติด ลพฤกษ ย่อมได้ ชวนวิถี ในวิถีแห่งชวนจิต ปูโร ข้างหน้า ห รจอยู่ตา ในกาลนั้น อลำโร อ. การไม่สำรวมห อุปปชซติ เมื่อจำเกิดขึ้น ย่อ ปณุจิ เป็นกฤศธรรมมือหนี่งอัน อิอิ คือ อสุทธา อ. ความไม่เชื่อ อนุญติ อ. ความไม่อดทน โกลสูช อ. ความเกียจคร้าน มูฏฐสจิ อ. ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสติอันหลง แล้ว อนุญาณ อ. ความไม่รู้ (หตุวา) เป็น (ปณุทิตน) อันบนัิตติ ลพฤกษ ย่อมได้ กุลวิธี ในวิถีแห่งกฤศ ๆ อันก็ ปลาทกายปี อ.ปลาทกายดี โจปนภโย อ. โจปน- กายดีดี (ปณุทิตน) อนบนัิตติ ลพฤกษ ย่อมได้ เอกฺ ปทกฺมาย ในหมวดสองแห่งมาทว่า กายนะ สรัวโร อิติ ดั้งนี้ ๆ ปน ก็ เอกฺ ปลาทกายโจปนกายชาติโอ ปลาทกายและ โจปนกายนัน อุจิภู มั- ทั้งสอง กายทวารเอว เป็นทวารคือกายนันเทียว (ที่สุด) ย่อมเป็น ล้วราวิ อ. การสำรวมหและการไม่สำรวมห์ (สูตรลารา) อันพระ-
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More