พระธัมมปิฎกและการสอนเรื่องนามรูป : หน้า 102/194

ประโยค - คำนี้พระธัมมปิฎกอ่า ซาหนั่ 101 แก่เรา อิติดังนี้ วุปขี ย่อมตรัส เอวา อย่างนี้ อิติดังนี้ ทวาร จิตโก ว ผู้ยืนอย่ แล้ว ที่ประตูเทียว ปฏิว ทูลถามแล้ว ปฏิห์ ซึ่ง ปัญหา ว โคม ข้าแต่พระโคมด โอ ผู้เจริญ ดูมเห อ. พระองค์ว้า ท. วาท ย่อมตรัสเลี่ยง สาวกา ซึ่งสาวกา ท. อุตโฑน ของพระองค์ว่า ภิญญ เป็นภิญญ อิติดังนี้ (ปฏิคโล) อ.บุคล กิฏญู นาม ชื่อว่า เป็นภิญญ โหติ ย่อมเป็น กิฏญาวาดา การเน่น ด้วยเหตุอันมีประมาณ เพิ่งไร อิติดังนี้ สุตาภ คะพระสามา ๆ สตุก า พระสามา อุปาจารโน ตร่าใครครวญอยู่ ฯมฺ- เทสนา อ.พระธรรมเทสนา คฏิฌปา นุ โป อันมุติอย่างไรกหนอแส สุปปายา เป็นที่สบาย อิมสุต พุทธมุนสุต แก่พราหมณ์นี้ (โหติ) ย่อมเป็น อิติดังนี้ (จินุตตวา) ทรงพระดำรัสแล้วว่า อิน ทววิ ชนา อ.ชน ท. แมสองเหสีนี้ สุนีสู ฟังแล้ว ก็ นี้อ่อคำ (ภิทูณะ) ของภิญญ ท. วาทนตน ผู้กล่าวว่าอยู่ นามรูป อ. นามและรูป อิติด ดังนี้ กสุลพุทธกาล ในกาลแห่งพระพุทธเจ้านพระนามว่าสตสะ (มยา) นามรูป อิสสสมฺ ชิวา ว นัส ฯ นานิน ธมฺม เทสดุ อ. อันอัน เรา ไม่สะอิติมแล้ว ซึ่งแม้และรูปเดียว แสดงธรรม แก่ฉัน ท. เหล่านั้น ปฏิคูฏ ย่อมควร อิติดังนี้ ววตา ตรีสิตแล้วว่า พฤกษุมณ คู่ก่อนพราหมณ์ (ปูมคล)า อ. บุคล อรชุนโต ผู้ไม่จำหนดอยู่ อัสชุนโต ผู้ไม่บ่ออยู่ นามรูป ในนามและรูป อ. กิฏญ นาม เข้าว่า เป็นภิญญ โหติ ย่อมเป็น อิติดังนี้ อาทิต ตรีสิตแล้ว กมสิ่งพระ คาถา อิมนี้ว่า