การแสดงธรรมและการปฏิบัติของพระภิกษุ : หน้า 96/194

นนทีว อิติ คงนี้ เทเสนโต เมอฃทรงแสดง มณี ซึ่งธรรม อฏาริ ได้ทรงภาณัตแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อภิ นล้นวัว (ภูกฺ) อ.ภิญ น อมินญญูมิ ไม่ควรดูมิน สาลี ซึ่งลากอันเป็นของตน น ปัย จ จร ไม่ควร เที่ยวไปปราณอยู่ (ลากี) ซึ่งลาก อญฺญเส หนาน ของชน ท.เหล่าอัน ภิกฺขู ปีหย ปราณอยู่(ลากี) ซึ่งลาก อญฺญเส ชนาน ของชน ท.เหล่าอัน น อภิคุณติ ย่อมไม่อึดอัด สมิ์ ซึ่งสมมิ์ ไป หาว่า ภิกฺขู อ.ภิกฺขุ อุปฺโลโภ เมื่เป็นผู้มีลากอันน้อย (สมโภ) เป็นอยู่ น อภิญฺญติ ย่อมไม่ดูหมิ่น สาลี ซึ่ง ลากอันเป็นของตนไซร้ เทวา อ.เทวา ท. สุภา วีร ผู้มีอาชีพอุ่นหมอนกดแลว อนุทิต ผู้ไม่เกลียดร่านแล อิติ ดังนี้ ฯ (อุโก) อ.อรรคว่า อุปุปชุนกาลา ซึ่งลากอันเกิดขึ้น อุตฺตโน แก่นน (อิติ) ดังนั้น ตุตฺต ปกสุต ในบท ท.เหล่านั้นหนา (ปทสว) แห่งว่ากว่า สาลี อิติ ดังนี้ ฯ (อุตฺโณ) อ.อธิบายว่า ท ริญชอยู่ (ภิญ) อ.ภิญู วชฺชฎวา เว้นแล้ว สปทนาบาร ซึ่งการเที่ยวไปตามลำดับครอก กบปนฺโช สำเร็จอยู่