ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำศรีพระธิมงปัญญา ยกฝักเปล่า ภาค ๔ - หน้านี้ 120
ฉนิโน ตัดแล้ว เทน การณา เพราะเหตุนี้น มุย อ.ผม ท. ณ คูจาม
ยอ่มไม่ไป อิที คั่งนี้ ๆ
ภิญญ อ.ภิญญ ท. สุภา ฟังแล้ว ตา วาด เป็นนั้น (วัววา)
กล่าวแล้วว่า เอโล ภิกขุ อ.ภิญญ์ วววา กล่าวแล้ว อุฤติ วววา
ซึ่งคำอันไม่มีแล้ว พยูคโรด ย่อมพากรณ์ อนัญ อรหตุตลอด ซึ่ง
อรหัตผลอันบุคคลพึงรู้ว่า อภิ ดี ดังนี้ อาโรเจุสู่ กรุบูลแล้ว ตุ
คตู่ ซึ่งน้อมความนั่น สตู ๆ แต่พระศาสดา ๆ สตู อ.พระศาสดา
วววา ตรัสแล้วว่า ภิกขเว คู่อภิกขุ ท. อาม เอด ปุโน อ.บุตร
ม ม ของเรา โจเทวกวา ตักเตือนแล้ว อุตตน ซึ่งตน อุตน
ด้วยตนเทียว ปฏโต บรรลุแล้ว มดกิ่ง ซึ่งที่สุด ปนพิจิตกุจฉาส แห่ง
กิจของบรรพกิจ อิป ดังนี้ เทศนาโท เมืองอารงแสดง มณี ซึ่งธรรม
อาม ได้ทรงภิตแล้ว คาถา ซึ่งพระศาสนา ท.อิมา เหล่านี้ว่า
คู อ.เธอ โจทย จงตื่นเต้น อุตตน ซึ่งตน
อุตตนา ด้วยตน ปฏิสง จบจารณา เอด อุตตน
ซึ่งตน นั่นน อุตตนา ด้วยตน ภิกขุ คู่อภิภิกขุ
โล คู อ.เธอนัน อุตตคูโต เป็นผู้มตตานอัน
คุ้มครองแล้ว สมมา เป็นผู้มีสัตย์ (สุภา) เป็น
วิหิสณ จีออยู่ สุข เป้นสุข อุตตา ทิ อ. คเนแล
นายโถ เป้นพี่น้อง อุตตน ของตน (โภติ) ย่อม
เป็น อุตตว อ. ตนเทียว คดี เป้นคดี อุตตโน
ของตน (โทติ) ย่อมเป็น ตสุมา เพราะเหตุนี้น